Versões:
(ARA) - 1993 - Almeida Revisada e Atualizada
A cura de um hidrópico
14:1
Aconteceu que, ao entrar ele num sábado na casa de um dos principais fariseus para comer pão, eis que o estavam observando.
14:2
Ora, diante dele se achava um homem hidrópico.
14:3
Então, Jesus, dirigindo-se aos intérpretes da Lei e aos fariseus, perguntou-lhes: É ou não é lícito curar no sábado?
14:4
Eles, porém, nada disseram. E, tomando-o, o curou e o despediu.
14:5
A seguir, lhes perguntou: Qual de vós, se o filho ou o boi cair num poço, não o tirará logo, mesmo em dia de sábado?
14:6
A isto nada puderam responder.
Os primeiros lugares
14:7
Reparando como os convidados escolhiam os primeiros lugares, propôs-lhes uma parábola:
14:8
14:9
14:10
14:11
14:12
Disse também ao que o havia convidado: Quando deres um jantar ou uma ceia, não convides os teus amigos, nem teus irmãos, nem teus parentes, nem vizinhos ricos; para não suceder que eles, por sua vez, te convidem e sejas recompensado.
14:13
14:14
A parábola da grande ceia
14:15
Ora, ouvindo tais palavras, um dos que estavam com ele à mesa, disse-lhe: Bem-aventurado aquele que comer pão no reino de Deus.
14:16
Ele, porém, respondeu: Certo homem deu uma grande ceia e convidou muitos.
14:17
14:18
14:19
14:20
14:21
14:22
14:23
14:24
O serviço de Cristo exige abnegação
14:25
Grandes multidões o acompanhavam, e ele, voltando-se, lhes disse:
14:26
14:27
14:28
14:29
14:30
14:31
14:32
14:33
Os discípulos, sal da terra
14:34
14:35
(ARC) - 1969 - Almeida Revisada e Corrigida
A cura de um hidrópico
14:1
ACONTECEU num sábado que, entrando ele em casa de um dos principais dos fariseus para comer pão, eles o estavam observando.
14:2
E eis que estava ali diante dele um certo homem hidrópico.
14:3
E Jesus, tomando a palavra, falou aos doutores da lei, e aos fariseus, dizendo: É lícito curar no sábado?
14:4
Eles, porém, calaram-se. E tomando-o, o curou e despediu.
14:5
E disse-lhes: Qual será de vós o que, caindo-lhe num poço, em dia de sábado, o jumento ou o boi, o não tire logo?
14:6
E nada lhe podiam replicar sobre isto.
A parábola dos primeiros assentos e dos convidados
14:7
E disse aos convidados uma parábola, reparando como escolhiam os primeiros assentos, dizendo-lhes:
14:8
Quando por alguém fores convidado às bodas, não te assentes no primeiro lugar, não aconteça que esteja convidado outro mais digno do que tu;
14:9
E, vindo o que te convidou a ti e a ele, te diga: Dá o lugar a este; e então, com vergonha, tenhas de tomar o derradeiro lugar.
14:10
Mas, quando fores convidado, vai, e assenta-te no derradeiro lugar, para que, quando vier o que te convidou, te diga: Amigo, sobe mais para cima. Então terás honra diante dos que estiverem contigo à mesa.
14:11
Porquanto qualquer que a si mesmo se exaltar será humilhado, e aquele que a si mesmo se humilhar será exaltado.
14:12
E dizia também ao que o tinha convidado: Quando deres um jantar, ou uma ceia, não chames os teus amigos, nem os teus irmãos, nem os teus parentes nem vizinhos ricos, para que não suceda que também eles te tornem a convidar, e te seja isso recompensado.
14:13
Mas, quando fizeres convite, chama os pobres, aleijados, mancos e cegos,
14:14
E serás bem-aventurado; porque eles não têm com que to recompensar; mas recompensado te será na ressurreição dos justos.
A parábola da grande ceia
14:15
E, ouvindo isto um dos que estavam com ele à mesa, disse-lhe: Bem-aventurado o que comer pão no reino de Deus.
14:16
Porém ele lhe disse: Um certo homem fez uma grande ceia, e convidou a muitos.
14:17
E à hora da ceia mandou o seu servo dizer aos convidados: Vinde, que já tudo está preparado.
14:18
E todos à uma começaram a escusar-se. Disse-lhe o primeiro: Comprei um campo, e importa ir vê-lo; rogo-te que me hajas por escusado.
14:19
E outro disse: Comprei cinco juntas de bois, e vou experimentá-los; rogo-te que me hajas por escusado.
14:20
E outro disse: Casei, e portanto não posso ir.
14:21
E, voltando aquele servo, anunciou estas coisas ao seu senhor. Então o pai de família, indignado, disse ao seu servo: Sai depressa pelas ruas e bairros da cidade, e traze aqui os pobres, e aleijados, e mancos e cegos.
14:22
E disse o servo: Senhor, feito está como mandaste; e ainda há lugar.
14:23
E disse o senhor ao servo: Sai pelos caminhos e valados e força-os a entrar, para que a minha casa se encha.
14:24
Porque eu vos digo que nenhum daqueles varões que foram convidados provará a minha ceia.
A parábola acerca da providência
14:25
Ora ia com ele uma grande multidão; e, voltando-se, disse-lhe:
14:26
Se alguém vier a mim, e não aborrecer a seu pai, e mãe, e mulher, e filhos, e irmãos, e irmãs, e ainda também a sua própria vida, não pode ser meu discípulo.
14:27
E qualquer que não levar a sua cruz, e não vier após mim, não pode ser meu discípulo.
14:28
Pois qual de vós querendo edificar uma torre, não se assenta primeiro a fazer as contas dos gastos, para ver se tem com que a acabar?
14:29
Para que não aconteça que, depois de haver posto os alicerces, e não a podendo acabar, todos os que a virem comecem a escarnecer dele,
14:30
Dizendo: Este homem começou a edificar e não pôde acabar.
14:31
Ou qual é o rei que, indo à guerra a pelejar contra outro rei, não se assenta primeiro a tomar conselho sobre se com dez mil pode sair ao encontro do que vem contra ele com vinte mil?
14:32
Doutra maneira, estando o outro ainda longe, manda embaixadores, e pede condições de paz.
14:33
Assim, pois, qualquer de vós, que não renuncia a tudo quanto tem, não pode ser meu discípulo.
14:34
Bom é o sal; mas, se o sal degenerar, com que se adubará?
14:35
Nem presta para a terra, nem para o monturo; lançam-no fora. Quem tem ouvidos para ouvir, ouça.
(ARC) - 2009 - Almeida Revisada e Corrigida
A cura de um hidrópico
14:1
Aconteceu, num sábado, que, entrando ele em casa de um dos principais dos fariseus para comer pão, eles o estavam observando.
14:2
E eis que estava ali diante dele um certo homem hidrópico.
14:3
E Jesus, tomando a palavra, falou aos doutores da lei e aos fariseus, dizendo: É lícito curar no sábado?
14:4
Eles, porém, calaram-se. E tomando-o, o curou e despediu.
14:5
E disse-lhes: Qual será de vós o que, caindo-lhe num poço, em dia de sábado, o jumento ou o boi, o não tire logo?
14:6
E nada lhe podiam replicar sobre isso.
A parábola dos primeiros assentos e dos convidados
14:7
E disse aos convidados uma parábola, reparando como escolhiam os primeiros assentos, dizendo-lhes:
14:8
14:9
14:10
14:11
14:12
E dizia também ao que o tinha convidado: Quando deres um jantar ou uma ceia, não chames os teus amigos, nem os teus irmãos, nem os teus parentes, nem vizinhos ricos, para que não suceda que também eles te tornem a convidar, e te seja isso recompensado.
14:13
14:14
A parábola da grande ceia
14:15
E, ouvindo isso um dos que estavam com ele à mesa, disse-lhe: Bem-aventurado o que comer pão no Reino de Deus!
14:16
Porém ele lhe disse: Um certo homem fez uma grande ceia e convidou a muitos.
14:17
14:18
14:19
14:20
14:21
14:22
14:23
14:24
A parábola acerca da providência
14:25
Ora, ia com ele uma grande multidão; e, voltando-se, disse-lhe:
14:26
14:27
14:28
14:29
14:30
14:31
14:32
14:33
14:34
14:35
(NAA) - 2017 - Nova Almeida Aualizada
A cura de um hidrópico
14:1
Num sábado, ao entrar Jesus na casa de um dos principais fariseus para tomar uma refeição, eles o estavam observando.
14:2
E eis que diante dele se achava um homem hidrópico.
14:3
Então Jesus, dirigindo-se aos intérpretes da Lei e aos fariseus, perguntou: - É ou não é lícito curar no sábado?
14:4
Eles, porém, não disseram nada. Então Jesus pegou na mão daquele homem, curou-o e o mandou embora.
14:5
A seguir, Jesus lhes perguntou: - Quem de vocês, se o filho ou o boi cair num poço, não irá tirá-lo imediatamente, mesmo em dia de sábado?
14:6
A isto nada puderam responder.
Os primeiros lugares
14:7
Reparando como os convidados escolhiam os primeiros lugares, Jesus contou-lhes uma parábola:
14:8
14:9
14:10
14:11
14:12
Depois Jesus disse ao que o havia convidado: - Quando você der um jantar ou uma ceia, não convide os seus amigos, nem os seus irmãos, nem os seus parentes, nem os vizinhos ricos; para não acontecer que eles retribuam o convite e você seja recompensado.
14:13
14:14
A parábola da grande ceia
14:15
Ao ouvir tais palavras, um dos que estavam à mesa com Jesus lhe disse: - Bem-aventurado aquele que participar do banquete no Reino de Deus.
14:16
Jesus, porém, respondeu: - Certo homem deu uma grande ceia e convidou muitos.
14:17
14:18
14:19
14:20
14:21
14:22
14:23
14:24
As condições para ser seguidor de Jesus
14:25
Grandes multidões acompanhavam Jesus, e ele, voltando-se, lhes disse:
14:26
14:27
14:28
14:29
14:30
14:31
14:32
14:33
Sal insípido
14:34
14:35
(NTLH) - 2000 - Nova Tradução na Linguagem de Hoje
Outra cura num sábado
14:1
Num sábado, Jesus entrou na casa de certo líder fariseu para tomar uma refeição. E as pessoas que estavam ali olhavam para Jesus com muita atenção.
14:2
Um homem, com as pernas e os braços inchados, chegou perto dele.
14:3
E Jesus perguntou aos mestres da Lei e aos fariseus:
- A nossa Lei permite curar no sábado ou não?
14:4
Mas eles não responderam nada. Então Jesus pegou o homem, curou-o e o mandou embora.
14:5
Aí disse:
- Se um filho ou um boi de algum de vocês cair num poço, será que você não vai tirá-lo logo de lá, mesmo que isso aconteça num sábado?
14:6
E eles não puderam responder.
Humildade e hospitalidade
14:7
Certa vez Jesus estava reparando como os convidados escolhiam os melhores lugares à mesa. Então fez esta comparação:
14:8
14:9
14:10
14:11
14:12
Depois Jesus disse ao homem que o havia convidado:
- Quando você der um almoço ou um jantar, não convide os seus amigos, nem os seus irmãos, nem os seus parentes, nem os seus vizinhos ricos. Porque certamente eles também o convidarão e assim pagarão a gentileza que você fez.
14:13
14:14
A parábola da grande festa
14:15
Um dos que estavam à mesa ouviu isso e disse para Jesus:
- Felizes os que irão sentar-se à mesa no Reino de Deus!
14:16
Então Jesus lhe disse:
- Certo homem convidou muita gente para uma festa que ia dar.
14:17
14:18
14:19
14:20
14:21
14:22
14:23
14:24
As condições para ser seguidor de Jesus
14:25
Certa vez uma grande multidão estava acompanhando Jesus. Ele virou-se para eles e disse:
14:26
14:27
14:28
14:29
14:30
14:31
14:32
14:33
Sal sem gosto
14:34
14:35
(NVI) - Nova Versão Internacional
Jesus na Casa de um Fariseu
14:1
Certo sábado, entrando Jesus para comer na casa de um fariseu importante, observavam-no atentamente.
14:2
À frente dele estava um homem doente, com o corpo inchado.
14:3
Jesus perguntou aos fariseus e peritos na lei: "É permitido ou não curar no sábado? "
14:4
Mas eles ficaram em silêncio. Assim, tomando o homem pela mão, Jesus o curou e o mandou embora.
14:5
Então ele lhes perguntou: "Se um de vocês tiver um filho ou um boi, e este cair num poço no dia de sábado, não irá tirá-lo imediatamente? "
14:6
E eles nada puderam responder.
14:7
Quando notou como os convidados escolhiam os lugares de honra à mesa, Jesus lhes contou esta parábola:
14:8
"Quando alguém o convidar para um banquete de casamento, não ocupe o lugar de honra, pois pode ser que tenha sido convidado alguém de maior honra do que você.
14:9
Se for assim, aquele que convidou os dois virá e lhe dirá: ´Dê o lugar a este`. Então, humilhado, você precisará ocupar o lugar menos importante.
14:10
Mas quando você for convidado, ocupe o lugar menos importante, de forma que, quando vier aquele que o convidou, diga-lhe: ´Amigo, passe para um lugar mais importante`. Então você será honrado na presença de todos os convidados.
14:11
Pois todo o que se exalta será humilhado, e o que se humilha será exaltado".
14:12
Então Jesus disse ao que o tinha convidado: "Quando você der um banquete ou jantar, não convide seus amigos, irmãos ou parentes, nem seus vizinhos ricos; se o fizer, eles poderão também, por sua vez, convidá-lo, e assim você será recompensado.
14:13
Mas, quando der um banquete, convide os pobres, os aleijados, os mancos, e os cegos.
14:14
Feliz será você, porque estes não têm como retribuir. A sua recompensa virá na ressurreição dos justos".
A Parábola do Grande Banquete
14:15
Ao ouvir isso, um dos que estavam à mesa com Jesus, disse-lhe: "Feliz será aquele que comer no banquete do Reino de Deus".
14:16
Jesus respondeu: "Certo homem estava preparando um grande banquete e convidou muitas pessoas.
14:17
Na hora de começar, enviou seu servo para dizer aos que haviam sido convidados: ´Venham, pois tudo já está pronto`.
14:18
"Mas eles começaram, um por um, a apresentar desculpas. O primeiro disse: ´Acabei de comprar uma propriedade, e preciso ir vê-la. Por favor, desculpe-me`.
14:19
"Outro disse: ´Acabei de comprar cinco juntas de bois e estou indo experimentá-las. Por favor, desculpe-me`.
14:20
"Ainda outro disse: ´Acabo de me casar, por isso não posso ir`.
14:21
"O servo voltou e relatou isso ao seu senhor. Então o dono da casa irou-se e ordenou ao seu servo: ´Vá rapidamente para as ruas e becos da cidade e traga os pobres, os aleijados, os cegos e os mancos`.
14:22
"Disse o servo: ´O que o senhor ordenou foi feito, e ainda há lugar`.
14:23
"Então o senhor disse ao servo: ´Vá pelos caminhos e valados e obrigue-os a entrar, para que a minha casa fique cheia.
14:24
Eu lhes digo: nenhum daqueles que foram convidados provará do meu banquete` ".
O Preço do Discipulado
14:25
Uma grande multidão ia acompanhando Jesus; este, voltando-se para ela, disse:
14:26
"Se alguém vem a mim e ama o seu pai, sua mãe, sua mulher, seus filhos, seus irmãos e irmãs, e até sua própria vida mais do que a mim, não pode ser meu discípulo.
14:27
E aquele que não carrega sua cruz e não me segue não pode ser meu discípulo.
14:28
"Qual de vocês, se quiser construir uma torre, primeiro não se assenta e calcula o preço, para ver se tem dinheiro suficiente para completá-la?
14:29
Pois, se lançar o alicerce e não for capaz de terminá-la, todos os que a virem rirão dele,
14:30
dizendo: ´Este homem começou a construir e não foi capaz de terminar`.
14:31
"Ou, qual é o rei que, pretendendo sair à guerra contra outro rei, primeiro não se assenta e pensa se com dez mil homens é capaz de enfrentar aquele que vem contra ele com vinte mil?
14:32
Se não for capaz, enviará uma delegação, enquanto o outro ainda está longe, e pedirá um acordo de paz.
14:33
Da mesma forma, qualquer de vocês que não renunciar a tudo o que possui não pode ser meu discípulo.
14:34
"O sal é bom, mas se ele perder o sabor, como restaurá-lo?
14:35
Não serve nem para o solo nem para adubo; é jogado fora. "Aquele que tem ouvidos para ouvir, ouça".
(NVT) - Nova Versão Transformadora
Jesus cura no sábado
14:1
Certo sábado, Jesus foi comer na casa de um líder fariseu, onde o observavam atentamente.
14:2
Estava ali um homem com o corpo muito inchado.
14:3
Jesus perguntou aos fariseus e aos especialistas da lei: ´A lei permite ou não curar no sábado?`.
14:4
Eles nada responderam, e Jesus tocou no homem enfermo, o curou e o mandou embora.
14:5
Depois, perguntou a eles: ´Qual de vocês, se seu filho ou seu boi cair num buraco, não se apressará em tirá-lo de lá, mesmo que seja sábado?`.
14:6
Mais uma vez, não puderam responder.
Jesus ensina sobre a humildade
14:7
Quando Jesus observou que os convidados para o jantar procuravam ocupar os lugares de honra à mesa, deu-lhes este conselho:
14:8
´Quando você for convidado para um banquete de casamento, não ocupe o lugar de honra. E se chegar algum convidado mais importante que você?
14:9
O anfitrião virá e dirá: ´Dê o seu lugar a esta pessoa`, e você, envergonhado, terá de sentar-se no último lugar da mesa.
14:10
´Em vez disso, ocupe o lugar menos importante à mesa. Assim, quando o anfitrião o vir, dirá: ´Amigo, temos um lugar melhor para você!`. Então você será honrado diante de todos os convidados.
14:11
Pois os que se exaltam serão humilhados, e os que se humilham serão exaltados`.
14:12
Então Jesus se voltou para o anfitrião e disse: ´Quando oferecer um banquete ou jantar, não convide amigos, irmãos, parentes e vizinhos ricos. Eles poderão retribuir o convite, e essa será sua única recompensa.
14:13
Em vez disso, convide os pobres, os aleijados, os mancos e os cegos.
14:14
Assim, na ressurreição dos justos, você será recompensado por ter convidado aqueles que não podiam lhe retribuir`.
A parábola do grande banquete
14:15
Ao ouvir isso, um homem que estava à mesa com Jesus exclamou: ´Feliz será aquele que participar do banquete no reino de Deus!`.
14:16
Jesus respondeu com a seguinte parábola: ´Certo homem preparou um grande banquete e enviou muitos convites.
14:17
Quando estava tudo pronto, mandou seu servo dizer aos convidados: ´Venham, o banquete está pronto`.
14:18
Mas todos eles deram desculpas. Um disse: ´Acabei de comprar um campo e preciso inspecioná-lo. Peço que me desculpe`.
14:19
Outro disse: ´Acabei de comprar cinco juntas de bois e quero experimentá-las. Sinto muito`.
14:20
Ainda outro disse: ´Acabei de me casar e não posso ir`.
14:21
´O servo voltou e informou a seu senhor o que tinham dito. Ele ficou furioso e ordenou: ´Vá depressa pelas ruas e becos da cidade e convide os pobres, os aleijados, os cegos e os mancos`.
14:22
Depois de cumprir essa ordem, o servo informou: ´Ainda há lugar para mais gente`.
14:23
Então o senhor disse: ´Vá pelas estradas do campo e junto às cercas entre as videiras e insista com todos que encontrar para que venham, de modo que minha casa fique cheia.
14:24
Pois nenhum dos que antes foram convidados provará do meu banquete``.
O custo do discipulado
14:25
Uma grande multidão seguia Jesus, que se voltou para ela e disse:
14:26
´Se alguém que me segue amar pai e mãe, esposa e filhos, irmãos e irmãs, e até mesmo a própria vida, mais que a mim, não pode ser meu discípulo.
14:27
E, se não tomar sua cruz e me seguir, não pode ser meu discípulo.
14:28
´Quem começa a construir uma torre sem antes calcular o custo e ver se possui dinheiro suficiente para terminá-la?
14:29
Pois, se completar apenas os alicerces e ficar sem dinheiro, todos rirão dele,
14:30
dizendo: ´Esse aí começou a construir, mas não conseguiu terminar!`.
14:31
´Ou que rei iria à guerra sem antes avaliar se seu exército de dez mil poderia derrotar os vinte mil que vêm contra ele?
14:32
E, se concluir que não, o rei enviará uma delegação para negociar um acordo de paz enquanto o inimigo está longe.
14:33
Da mesma forma, ninguém pode se tornar meu discípulo sem abrir mão de tudo que possui.
14:34
´O sal é bom para temperar, mas, se perder o sabor, como torná-lo salgado outra vez?
14:35
O sal sem sabor não serve nem para o solo nem para adubo; é jogado fora. Quem e? capaz de ouvir, ouça com atença?o!`.
(PorAT) - 1848 - Almeida Antiga
14:1
E ACONTECEO, que entrando elle hum Sabbado a comer pão em casa de hum dos Principes dos Phariseos, elles o estavão espiando.
14:2
E eis que hum certo homem hydropico estava ali diante delle.
14:3
E respondendo Jesus, falou aos Doutores da Lei, e aos Phariseos, dizendo: he licito sarar em Sabbado?
14:4
Porém elles calárão: e tomando-o elle, o curou, e o despedio.
14:5
E respondendo-lhes, disse: de qual de vósoutros cahirá o asno, ou o boi em algum poço, que logo em dia de Sabbado o não tire?
14:6
E nada lhe podião replicar a estas cousas.
14:7
E disse aos convidados huma parabola, attentando como escolhião os primeiros assentos, dizendo-lhes:
14:8
Quando de alguem ás vodas fores convidado, não te assentes no primeiro assento; porque por ventura outro mais digno que tu não esteja delle convidado:
14:9
E vindo o que te convidou a ti e a elle, te diga: dá lugar a este; e então com vergonha comeces a ficar com o derradeiro lugar.
14:10
Mas quando fores convidado, vai, e assenta-te no derradeiro lugar; para que quando o que te convidou vier, te diga: amigo sobe mais para riba. Então terás honra diante dos que estiverem assentados á mesa contigo.
14:11
Porque qualquer que a si mesmo se exaltar, será humilhado; e aquelle que a si mesmo se humilhar, será exaltado.
14:12
E dizia tambem ao que o tinha convidado: quando fizeres hum jantar, ou huma cea, não chames a teus amigos, nem a teus irmãos, nem a teus parentes, nem a teus vizinhos ricos; para que tambem elles em algum tempo te não tornem a convidar, e te seja recompensado.
14:13
Mas quando fizeres convite, chama aos pobres, aleijados, mancos, e cegos.
14:14
E serás bemaventurado, porquanto não tem com que to recompensar: porque recompensado te será em a resurreição dos justos.
14:15
E ouvindo isto hum dos que juntamente estavão assentados á mesa, disse-lhe: Bemaventurado aquelle que comer pão em o Reino de Deos.
14:16
Porém elle lhe disse: hum certo homem fez huma grande cea, e convidou a muitos.
14:17
E á hora da cea mandou a seu servo a dizer aos convidados: vinde, que já tudo está aparelhado.
14:18
E á huma se começárão todos a escusar. O primeiro lhe disse: comprei hum campo, e importa-me sahir a ve-lo; rogo-te que me hajas por escusado.
14:19
E outro disse: comprei cinco juntas de bois, e vou a prová-los; rogo-te que me hajas por escusado.
14:20
E outro disse: casei-me, e portanto não posso vir.
14:21
E tornando aquelle servo, denunciou estas cousas a seu Senhor. Então indignado o pai de familia, disse a seu servo: sahe depressa pelas ruas e bairros da cidade, e traze aqui aos pobres, e aleijados, e mancos, e cegos.
14:22
E disse o servo: Senhor, feito está como mandaste; e ainda ha lugar.
14:23
E disse o Senhor ao servo: sahe-te pelos caminhos, e valados, e força-os a entrar, para que minha casa se encha.
14:24
Porque eu vos digo, que nenhum daquelles varoens, que forão convidados gostará minha cea.
14:25
E huma grande multidão ia com elle; e virando-se, disse-lhes;
14:26
Se alguem vier a mim, e não aborrecer a seu pai, e mãi, e mulher, e filhos, e irmãos, e irmãs, e ainda tambem sua propria vida, não pode ser meu discipulo.
14:27
E qualquer que não levar sua cruz, e não vier após mim, não pode ser meu discipulo.
14:28
Porque qual de vósoutros, querendo edificar huma torre, se não assenta primeiro a fazer as contas dos gastos, se tem com que a acabar?
14:29
Porque por ventura depois de haver posto o alicerçe, e não a podendo acabar, não comecem todos os que o virem a escarnecer delle.
14:30
Dizendo: este homem começou a edificar, e não pôde acabar.
14:31
Ou qual Rei, indo á guerra a pelejar contra outro Rei, se não assenta primeiro a consultar, se com dez mil pode sahir ao encontro, ao que com vinte mil vem contra elle?
14:32
D'outra maneira, estando o outro ainda longe, manda-lhe embaixadores, e roga pelo que á paz convém.
14:33
Assim pois, qualquer de vósoutros que a tudo quanto tem não renuncia, não pode ser meu discipulo.
14:34
Bom he o sal; porém se o sal degenerar, com que se adubará?
14:35
Nem para a terra, nem para o monturo presta: fora o lanção. Quem tem ouvidos para ouvir, ouça.
(PorAR) - Almeida Recebida
14:1
Tendo Jesus entrado, num sábado, em casa de um dos chefes dos fariseus para comer pão, eles o estavam observando.
14:2
Achava-se ali diante dele certo homem hidrópico.
14:3
E Jesus, tomando a palavra, falou aos doutores da lei e aos fariseus, e perguntou: É lícito curar no sábado, ou não?
14:4
Eles, porém, ficaram calados. E Jesus, pegando no homem, o curou, e o despediu.
14:5
Então lhes perguntou: Qual de vós, se lhe cair num poço um jumento, ou um boi, não o tirará logo, mesmo em dia de sábado?
14:6
A isto nada puderam responder.
14:7
Ao notar como os convidados escolhiam os primeiros lugares, propôs-lhes esta parábola:
14:8
Quando por alguém fores convidado às bodas, não te reclines no primeiro lugar; não aconteça que esteja convidado outro mais digno do que tu;
14:9
e vindo o que te convidou a ti e a ele, te diga: Dá o lugar a este; e então, com vergonha, tenhas de tomar o último lugar.
14:10
Mas, quando fores convidado, vai e reclina-te no último lugar, para que, quando vier o que te convidou, te diga: Amigo, sobe mais para cima. Então terás honra diante de todos os que estiverem contigo à mesa.
14:11
Porque todo o que a si mesmo se exaltar será humilhado, e aquele que a si mesmo se humilhar será exaltado.
14:12
Disse também ao que o havia convidado: Quando deres um jantar, ou uma ceia, não convides teus amigos, nem teus irmãos, nem teus parentes, nem os vizinhos ricos, para que não suceda que também eles te tornem a convidar, e te seja isso retribuído.
14:13
Mas quando deres um banquete, convida os pobres, os aleijados, os mancos e os cegos;
14:14
e serás bem-aventurado; porque eles não têm com que te retribuir; pois retribuído te será na ressurreição dos justos.
14:15
Ao ouvir isso um dos que estavam com ele à mesa, disse-lhe: Bem-aventurado aquele que comer pão no reino de Deus.
14:16
Jesus, porém, lhe disse: Certo homem dava uma grande ceia, e convidou a muitos.
14:17
E à hora da ceia mandou o seu servo dizer aos convidados: vinde, porque tudo já está preparado.
14:18
Mas todos à uma começaram a escusar-se. Disse-lhe o primeiro: Comprei um campo, e preciso ir vê-lo; rogo-te que me dês por escusado.
14:19
Outro disse: Comprei cinco juntas de bois, e vou experimentá-los; rogo-te que me dês por escusado.
14:20
Ainda outro disse: Casei-me e portanto não posso ir.
14:21
Voltou o servo e contou tudo isto a seu senhor: Então o dono da casa, indignado, disse a seu servo: Sai depressa para as ruas e becos da cidade e traze aqui os pobres, os aleijados, os cegos e os coxos.
14:22
Depois disse o servo: Senhor, feito está como o ordenaste, e ainda há lugar.
14:23
Respondeu o senhor ao servo: Sai pelos caminhos e valados, e obriga-os a entrar, para que a minha casa se encha.
14:24
Pois eu vos digo que nenhum daqueles homens que foram convidados provará a minha ceia.
14:25
Ora, iam com ele grandes multidões; e, voltando-se, disse-lhes:
14:26
Se alguém vier a mim, e não aborrecer a pai e mãe, a mulher e filhos, a irmãos e irmãs, e ainda também à própria vida, não pode ser meu discípulo.
14:27
Quem não leva a sua cruz e não me segue, não pode ser meu discípulo.
14:28
Pois qual de vós, querendo edificar uma torre, não se senta primeiro a calcular as despesas, para ver se tem com que a acabar?
14:29
Para não acontecer que, depois de haver posto os alicerces, e não a podendo acabar, todos os que a virem comecem a zombar dele,
14:30
dizendo: Este homem começou a edificar e não pôde acabar.
14:31
Ou qual é o rei que, indo entrar em guerra contra outro rei, não se senta primeiro a consultar se com dez mil pode sair ao encontro do que vem contra ele com vinte mil?
14:32
No caso contrário, enquanto o outro ainda está longe, manda embaixadores, e pede condições de paz.
14:33
Assim, pois, todo aquele dentre vós que não renuncia a tudo quanto possui, não pode ser meu discípulo.
14:34
Bom é o sal; mas se o sal se tornar insípido, com que se há de restaurar-lhe o sabor?
14:35
Não presta nem para terra, nem para adubo; lançam-no fora. Quem tem ouvidos para ouvir, ouça.
(KJA) - King James Atualizada
14:1
Certo sábado, chegando Jesus para comer na casa de um importante fariseu, todos o observavam com atenção.
14:2
E aconteceu que à frente dele estava um homem doente, com o corpo todo inchado.
14:3
Jesus indagou aos fariseus e aos mestres na Lei: ´É permitido ou não curar no sábado?`
14:4
Eles, todavia, ficaram em silêncio. Jesus, por sua vez, tomando o homem pela mão o curou e despediu-se dele.
14:5
Em seguida, lhes questionou: ´Qual de vós, se o seu jumento ou boi cair num poço, não o salvará rapidamente, ainda que seja dia de sábado?`
14:6
Diante disto, eles ficaram sem palavras para responder.
14:7
Observando como os convidados escolhiam os lugares de maior destaque ao redor da mesa, Jesus lhes propôs uma parábola:
14:8
´Quando por alguém fores convidado para um banquete de casamento, não busques o lugar de honra; pois é possível que tenha sido convidada também outra pessoa, ainda mais digna do que tu.
14:9
Sendo assim, o anfitrião que aos dois convidou, se aproximará e te pedirá: ´Dá o lugar onde estás a este`. Então, sob grande humilhação, irás ocupar o último lugar.
14:10
Por esse motivo, quando fores convidado, dá preferência aos lugares menos importantes, de forma que, quando passar o anfitrião do banquete, te saúde exaltando: ´Amigo! Vem, assume um lugar mais importante`. E assim serás honrado na presença de todos os convidados.
14:11
Portanto, todo o que se promove será envergonhado; mas o que a si mesmo se humilha receberá exaltação`.
14:12
Então Jesus dirige-se ao que o havia convidado e lhe exorta: ´Quando deres um banquete ou um jantar, não convides os teus amigos, irmãos, ou parentes, nem teus vizinhos ricos; se assim procederes, eles poderão, da mesma maneira, convidar-te, e desta forma sempre serás re-compensado.
14:13
Pelo contrário, ao dares uma grande ceia, convida os pobres, os deficientes físicos, os mutilados e os que não podem ver.
14:14
Feliz serás tu, porque estes não têm como te pagar. Entretanto, receberás tua régia recompensa na ressurreição dos justos`.
14:15
Ora, ao ouvir tais ensinos, um dos que estavam reclinados ao redor da mesa, enunciou: ´Feliz será aquele que partilhar do pão no banquete do Reino de Deus!`
14:16
Jesus, contudo, declarou: ´Certo homem estava preparando um notável banquete e convidou muitas pessoas.
14:17
Próximo à hora do início da ceia, enviou seu servo para anunciar aos que haviam sido convidados: ´Vinde! Eis que tudo está preparado para vós`.
14:18
Contudo, um por um, começaram a declinar com desculpas. O primeiro alegou: ´Acabei de adquirir uma grande propriedade, e preciso ir vê-la. Por favor, queiras desculpar-me!`.
14:19
Outro conviva explicou-se: ´Acabei de comprar cinco juntas de bois e preciso ir experimentá-las. Rogo-te que me tenhas por perdoado!`.
14:20
E outro ainda argumentou: ´Acabo de me casar, e por esse motivo, não posso ir`.
14:21
Diante disso, voltou o servo e tudo relatou ao seu senhor. Então, o dono da casa irou-se sobremaneira e ordenou ao seu servo: ´Sai agora mesmo para as ruas e becos da cidade e traze para aqui os pobres, os aleijados, os cegos e os coxos`.
14:22
Mais tarde lhe relatou o servo: ´Tudo o que o senhor mandou está feito conforme a tua vontade, mas ainda há lugar!`.
14:23
Então ordenou o senhor ao seu servo: ´Ide por vários caminhos e atalhos e os que encontrar obriga-os a entrar, para que a minha casa fique repleta.
14:24
Porquanto vos asseguro que nenhum daqueles que previamente foram convidados provará da minha ceia``.
14:25
Milhares de pessoas acompanhavam Jesus; então, dirigindo-se à multidão lhes declarou:
14:26
´Se alguém deseja seguir-me e ama a seu pai, sua mãe, sua esposa, seus filhos, seus irmãos e irmãs, e até mesmo a sua própria vida mais do que a mim, não pode ser meu discípulo.
14:27
Da mesma forma, todo aquele que não carrega a sua própria cruz e segue após mim não pode ser meu discípulo.
14:28
Porquanto, qual de vós, desejando construir uma torre, primeiro não se assenta e calcula o custo do empreendimento, e avalia se tem os recursos necessários para edificá-la?
14:29
Para não acontecer que, havendo providenciado os alicerces, mas não podendo concluir a obra, todas as pessoas que a contemplarem inacabada zombem dele,
14:30
proclamando: ´Este homem começou grande construção, mas não foi capaz de terminá-la!`
14:31
Ou ainda, qual é o rei que, pretendendo partir para guerrear contra outro rei, não se assenta primeiro para analisar se com dez mil soldados poderá vencer aquele que vem enfrentá-lo com vinte mil?
14:32
Se chegar à conclusão de que não poderá vencer, enviará uma delegação, estando o inimigo ainda longe, e solicitará suas condições de paz.
14:33
Assim, portanto, todo aquele dentre vós que não renunciar a tudo quanto de mais estimado possui não pode ser meu discípulo.
14:34
Portanto, bom é o sal, mas ainda ele, se perder o sabor, como restaurá-lo?
14:35
Não serve nem para o solo nem mesmo para adubo; será apenas lançado fora. Aquele que tem ouvidos para ouvir, ouça!`
Basic English Bible
14:1
And it came about that when he went into the house of one of the chief Pharisees on the Sabbath, to have a meal, they were watching him.
14:2
And a certain man was there who had a disease.
14:3
And Jesus, answering, said to the scribes and Pharisees, Is it right to make people well on the Sabbath or not?
14:4
But they said nothing. And he made him well and sent him away.
14:5
And he said to them, Which of you, whose ox or ass has got into a water-hole, will not straight away get him out on the Sabbath?
14:6
And they had no answer to that question.
14:7
And he gave teaching in the form of a story to the guests who came to the feast, when he saw how they took the best seats; saying to them,
14:8
When you get a request to come to a feast, do not take the best seat, for a more important man than you may be coming,
14:9
And then the giver of the feast will come to you and say, Give your place to this man; and you, with shame, will have to take the lowest seat.
14:10
But when you come, go and take the lowest seat, so that when the giver of the feast comes, he may say to you, Friend, come up higher; and then you will have honour in the eyes of all the others who are there.
14:11
For every man who gives himself a high place will be put down, but he who takes a low place will be lifted up.
14:12
And he said to the master of the house, When you give a feast, do not send for your friends and your brothers and your family or your neighbours who have wealth, for they may give a feast for you, and so you will get a reward.
14:13
But when you give a feast, send for the poor and the blind and those who are broken in body:
14:14
And you will have a blessing, because they will not be able to give you any payment, and you will get your reward when the upright come back from the dead.
14:15
And, hearing these words, one of those who were at table with him said to him, Happy is the man who will be a guest in the kingdom of God.
14:16
And he said to them, A certain man gave a great feast, and sent word of it to a number of people.
14:17
And when the time had come, he sent his servants to say to them, Come, for all things are now ready.
14:18
And they all gave reasons why they were not able to come. The first said to him, I have got a new field, and it is necessary for me to go and see it: I am full of regret that I am unable to come.
14:19
And another said, I have got some cattle, and I am going to make a test of them: I am full of regret that I am unable to come.
14:20
And another said, I have been married, and so I am not able to come.
14:21
And the servant came back and gave his master an account of these things. Then the master of the house was angry and said to the servant, Go out quickly into the streets of the town and get the poor, the blind, and those who are broken in body.
14:22
And the servant said, Lord, your orders have been done, and still there is room.
14:23
And the lord said to the servant, Go out into the roads and the fields, and make them come in, so that my house may be full.
14:24
For I say to you that not one of those who were requested to come will have a taste of my feast.
14:25
Now a great number of people went with him.
14:26
And turning round, he said to them, If any man comes to me, and has not hate for his father and mother and wife and children and brothers and sisters, and even for his life, he may not be my disciple.
14:27
Whoever does not take up his cross and come after me may not be my disciple.
14:28
For which of you, desiring to put up a tower, does not first give much thought to the price, if he will have enough to make it complete?
14:29
For fear that if he makes a start and is not able to go on with it to the end, all who see it will be laughing at him,
14:30
And saying, This man made a start at building and is not able to make it complete.
14:31
Or what king, going to war with another king, will not first take thought if he will be strong enough, with ten thousand men, to keep off him who comes against him with twenty thousand?
14:32
Or while the other is still a great distance away, he sends representatives requesting conditions of peace.
14:33
And so whoever is not ready to give up all he has may not be my disciple.
14:34
For salt is good, but if the taste goes from it, of what use is it?
14:35
It is no good for the land or for the place of waste; no one has a use for it. He who has ears, let him give ear.
New International Version
14:1
One Sabbath, when Jesus went to eat in the house of a prominent Pharisee, he was being carefully watched.
14:2
There in front of him was a man suffering from abnormal swelling of his body.
14:3
Jesus asked the Pharisees and experts in the law, "Is it lawful to heal on the Sabbath or not?"
14:4
But they remained silent. So taking hold of the man, he healed him and sent him on his way.
14:5
Then he asked them, "If one of you has a child Some manuscripts [donkey] or an ox that falls into a well on the Sabbath day, will you not immediately pull it out?"
14:6
And they had nothing to say.
14:7
When he noticed how the guests picked the places of honor at the table, he told them this parable:
14:8
14:9
14:10
14:11
14:12
Then Jesus said to his host, "When you give a luncheon or dinner, do not invite your friends, your brothers or sisters, your relatives, or your rich neighbors; if you do, they may invite you back and so you will be repaid.
14:13
14:14
14:15
When one of those at the table with him heard this, he said to Jesus, "Blessed is the one who will eat at the feast in the kingdom of God."
14:16
Jesus replied: "A certain man was preparing a great banquet and invited many guests.
14:17
14:18
14:19
14:20
14:21
14:22
14:23
14:24
14:25
Large crowds were traveling with Jesus, and turning to them he said:
14:26
14:27
14:28
14:29
14:30
14:31
14:32
14:33
14:34
14:35
American Standard Version
14:1
And it came to pass, when he went into the house of one of the rulers of the Pharisees on a sabbath to eat bread, that they were watching him.
14:2
And behold, there was before him a certain man that had the dropsy.
14:3
And Jesus answering spake unto the lawyers and Pharisees, saying, Is it lawful to heal on the sabbath, or not?
14:4
But they held their peace. And he took him, and healed him, and let him go.
14:5
And he said unto them, Which of you shall have an ass or an ox fallen into a well, and will not straightway draw him up on a sabbath day?
14:6
And they could not answer again unto these things.
14:7
And he spake a parable unto those that were bidden, when he marked how they chose out the chief seats; saying unto them,
14:8
When thou art bidden of any man to a marriage feast, sit not down in the chief seat; lest haply a more honorable man than thou be bidden of him,
14:9
and he that bade thee and him shall come and say to thee, Give this man place; and then thou shalt begin with shame to take the lowest place.
14:10
But when thou art bidden, go and sit down in the lowest place; that when he that hath bidden thee cometh, he may say to thee, Friend, go up higher: then shalt thou have glory in the presence of all that sit at meat with thee.
14:11
For everyone that exalteth himself shall be humbled; and he that humbleth himself shall be exalted.
14:12
And he said to him also that had bidden him, When thou makest a dinner or a supper, call not thy friends, nor thy brethren, nor thy kinsmen, nor rich neighbors; lest haply they also bid thee again, and a recompense be made thee.
14:13
But when thou makest a feast, bid the poor, the maimed, the lame, the blind:
14:14
and thou shalt be blessed; because they have not [wherewith] to recompense thee: for thou shalt be recompensed in the resurrection of the just.
14:15
And when one of them that sat at meat with him heard these things, he said unto him, Blessed is he that shall eat bread in the kingdom of God.
14:16
But he said unto him, A certain man made a great supper; and he bade many:
14:17
and he sent forth his servant at supper time to say to them that were bidden, Come; for [all] things are now ready.
14:18
And they all with one [consent] began to make excuse. The first said unto him, I have bought a field, and I must needs go out and see it; I pray thee have me excused.
14:19
And another said, I have bought five yoke of oxen, and I go to prove them; I pray thee have me excused.
14:20
And another said, I have married a wife, and therefore I cannot come.
14:21
And the servant came, and told his lord these things. Then the master of the house being angry said to his servant, Go out quickly into the streets and lanes of the city, and bring in hither the poor and maimed and blind and lame.
14:22
And the servant said, Lord, what thou didst command is done, and yet there is room.
14:23
And the lord said unto the servant, Go out into the highways and hedges, and constrain [them] to come in, that my house may be filled.
14:24
For I say unto you, that none of those men that were bidden shall taste of my supper.
14:25
Now there went with him great multitudes: and he turned, and said unto them,
14:26
If any man cometh unto me, and hateth not his own father, and mother, and wife, and children, and brethren, and sisters, yea, and his own life also, he cannot be my disciple.
14:27
Whosoever doth not bear his own cross, and come after me, cannot be my disciple.
14:28
For which of you, desiring to build a tower, doth not first sit down and count the cost, whether he have [wherewith] to complete it?
14:29
Lest haply, when he hath laid a foundation, and is not able to finish, all that behold begin to mock him,
14:30
saying, This man began to build, and was not able to finish.
14:31
Or what king, as he goeth to encounter another king in war, will not sit down first and take counsel whether he is able with ten thousand to meet him that cometh against him with twenty thousand?
14:32
Or else, while the other is yet a great way off, he sendeth an ambassage, and asketh conditions of peace.
14:33
So therefore whosoever he be of you that renounceth not all that he hath, he cannot be my disciple.
14:34
Salt therefore is good: but if even the salt have lost its savor, wherewith shall it be seasoned?
14:35
It is fit neither for the land nor for the dunghill: [men] cast it out. He that hath ears to hear, let him hear.
(VLF) - Bíblia de Fácil tradução
Jesus cura um doente
14:1
Num sábado, Jesus foi comer na casa de certo líder dos fariseus e todas as pessoas o observavam.
14:2
À sua frente se achava um homem muito inchado, que sofria de hidropisia.
14:3
Jesus então perguntou aos professores da lei e aos fariseus:
14:4
Mas eles não responderam nada. Jesus então segurou o homem, o curou e depois o mandou embora.
14:5
Depois disse a eles:
14:6
E eles não puderam responder.
Humildade e hospitalidade
14:7
Quando Jesus reparou que os convidados estavam escolhendo os lugares de honra à mesa, ele contou esta parábola:
14:8
— Quando alguém o convidar para uma festa de casamento, não ocupe o lugar mais importante à mesa, pois alguém mais importante do que você pode também ter sido convidado.
14:9
Então a pessoa que convidou os dois se aproximará de você e dirá: “Dê o seu lugar a este homem”. Você, então, envergonhado, terá que ocupar o lugar de menos importância.
14:10
Mas, quando você for convidado, vá e tome o lugar de menor importância. Dessa forma, quando chegar a pessoa que o convidou, dirá: “Aproxime-se mais, meu amigo”. Então você será honrado diante de todos os que estão à mesa com você.
14:11
Pois todo aquele que exaltar a si mesmo, será humilhado; e o que se humilhar, será exaltado.
A futura recompensa
14:12
E disse também para aquele que o tinha convidado:
14:13
Porém, quando você der uma festa, convide os pobres, os inválidos, os aleijados e os cegos.
14:14
Isso será uma bênção para você, pois eles não têm nada com que retribuir, e você será recompensado na ressurreição dos justos.
O grande banquete
14:15
Quando um dos homens que estava à mesa com ele ouviu isto, disse:
14:16
Mas Jesus lhe disse:
14:17
Quando chegou a hora, ele mandou o seu servo dizer às pessoas que tinham sido convidadas: “Venham! Já está tudo pronto!”
14:18
Mas eles começaram, um por um, a dar desculpas. O primeiro disse ao servo: “Comprei um terreno e preciso ir dar uma olhada nele. Peço-lhe que me desculpe”.
14:19
Um outro disse: “Comprei cinco juntas de bois e preciso ir ver se trabalham bem. Peço-lhe que me desculpe”.
14:20
E outro ainda disse: “Eu acabei de me casar e, por isso, não posso ir”.
14:21
O servo, então, regressou e contou essas coisas ao seu senhor. Este ficou muito bravo e disse: “Vá depressa por todas as ruas da cidade e traga os pobres, os inválidos, os cegos e os aleijados”.
14:22
O servo disse: “Eu já fiz o que o senhor mandou, mas ainda há muitos lugares”.
14:23
Então o senhor disse ao servo: “Saia pelas estradas e pelos caminhos das vilas e force todas as pessoas a virem, para que a minha casa fique cheia.
14:24
Pois uma coisa eu digo: Nenhum daqueles que eu convidei primeiro provará do meu jantar!”
Condições para ser discípulo
14:25
Uma grande multidão seguia a Jesus. Então ele se virou e disse:
14:26
— Se alguém vier a mim e amar o seu pai, a sua mãe, a sua mulher, os seus filhos, os seus irmãos, as suas irmãs, ou amar a sua própria vida mais do que a mim, esse não pode ser meu discípulo.
14:27
Se alguém não carregar a sua cruz e me seguir, esse não pode ser meu discípulo.
14:28
Se alguém de vocês quer construir uma torre, será que ele não se sentará primeiro e calculará o custo, para ver se o dinheiro dá?
14:29
Por outro lado, se ele começar a construção e não conseguir acabá-la, todos os que virem isso debocharão dele e dirão:
14:30
“Este homem começou a construir, mas não conseguiu acabar”.
14:31
Ou se um rei quiser entrar numa batalha contra outro rei, será que não se sentará primeiro para considerar se com dez mil homens é capaz de enfrentar o outro que vem contra ele com vinte mil?
14:32
Se ele não for capaz, terá que enviar uma delegação ao inimigo, enquanto este ainda estiver longe, para perguntar quais são as condições de paz.
14:33
Da mesma forma, nenhum de vocês pode vir a ser meu discípulo se não renunciar a tudo o que tem.
Não percam a influência que vocês têm
14:34
— Ora, o sal é bom. Mas, se perder o seu sabor, para que mais ele serve?
14:35
Ele não presta para a terra nem para adubo; ele é jogado fora. Aquele que pode me ouvir, ouça!
(TB) - Tradução Brasileira
A cura de um hidrópico
14:1
Tendo Jesus entrado um sábado na casa de um dos chefes dos fariseus para comer, eles o estavam observando.
14:2
Achava-se diante dele um homem hidrópico.
14:3
Jesus, dirigindo-se aos doutores da lei e aos fariseus, perguntou: É lícito ou não curar no sábado?
14:4
Mas eles ficaram calados. Então, pegando no homem, curou-o e despediu-o.
14:5
Depois, lhes perguntou: Qual de vós, se um filho ou um boi cair num poço, não o tirará logo, mesmo em dia de sábado?
14:6
A isso não puderam responder.
Os primeiros lugares
14:7
Ao notar como os convidados escolhiam os primeiros lugares, propôs-lhes esta parábola:
14:8
Quando fores por alguém convidado para um casamento, não te sentes no primeiro lugar; para não suceder que seja por ele convidada uma pessoa mais considerada do que tu, e,
14:9
vindo o que te convidou a ti e a ele, te diga: Dá o lugar a este. Então, irás, envergonhado, ocupar o último lugar.
14:10
Pelo contrário quando fores convidado, vai tomar o último lugar; para que, quando vier o que te convidou, te diga: Amigo, senta-te mais para cima. Então, isto será para ti uma honra diante de todos os mais convivas.
14:11
Pois todo o que se exalta será humilhado; mas todo o que se humilha será exaltado.
Os convidados
14:12
Disse também ao que o havia convidado: Quando deres algum almoço ou ceia, não convides nem teus amigos, nem teus irmãos, nem teus parentes, nem os vizinhos ricos; para não suceder que eles, por sua vez, te convidem, e sejas recompensado.
14:13
Pelo contrário, quando deres um festim, convida os pobres, os aleijados, os coxos e os cegos;
14:14
e serás bem-aventurado, por não terem eles com que te recompensar, pois serás recompensado na ressurreição dos justos.
A parábola da grande ceia
14:15
Ao ouvir essas palavras, disse-lhe um dos convivas: Bem-aventurado aquele que comer pão no reino de Deus!
14:16
Mas Jesus disse-lhe: Um homem deu uma grande ceia e convidou a muitos;
14:17
e, à hora da ceia, enviou o seu servo para dizer aos convidados: Vinde, porque tudo já está preparado.
14:18
Começaram todos, à uma, a escusar-se. Comprei um campo, disse um, e preciso ir vê-lo; rogo-te que me dês por escusado.
14:19
Comprei cinco juntas de bois, disse outro, e vou experimentá-las; rogo-te que me dês por escusado.
14:20
Casei-me, disse outro ainda e por isso não posso ir.
14:21
O servo voltou e contou isso ao seu senhor. Então, irado, o dono da casa disse ao seu servo: Sai depressa para as ruas e becos da cidade e traze para aqui os pobres, os aleijados, os cegos e os coxos.
14:22
Disse o servo: Senhor, feito está o que ordenaste, e ainda há lugar.
14:23
Respondeu-lhe o senhor: Sai pelos caminhos e atalhos e obriga a todos a entrar, para que se encha minha casa;
14:24
porque vos declaro que nenhum daqueles homens que foram convidados provará a minha ceia.
O serviço de Cristo exige abnegação
14:25
Uma grande multidão o acompanhava, e, virando-se Jesus para ela, lhe disse:
14:26
Se alguém vem a mim e não aborrece a seu pai, e mãe, e mulher, e filhos, e irmãos, e irmãs, e ainda a sua própria vida, não pode ser meu discípulo.
14:27
Quem não carrega a sua cruz e não me segue não pode ser meu discípulo.
14:28
Pois qual de vós, querendo edificar uma torre, não se assenta primeiro a calcular a despesa, para ver se tem com que a acabar?
14:29
Para não suceder que, tendo lançado os alicerces e não a podendo acabar, todos os que a virem comecem a zombar dele,
14:30
dizendo: Este homem começou a edificar e não pôde acabar.
14:31
Ou qual é o rei que, indo entrar em guerra contra outro rei, não se assenta primeiro e consulta se, com dez mil homens, poderá enfrentar o que vem contra ele com vinte mil?
14:32
Se não, enquanto o outro ainda está longe, envia-lhe uma embaixada, pedindo-lhe condições de paz.
14:33
Assim, pois, todo aquele que, dentre vós, não renuncia a tudo o que possui não pode ser meu discípulo.
14:34
O sal, na verdade, é bom; mas, se o sal se tiver tornado insípido, como se poderá restaurar-lhe o sabor?
14:35
Não é mais útil nem para a terra nem para o estrume; é lançado fora. Quem tem ouvidos para ouvir, ouça.
(BJ) - 1981 - Bíblia de Jerusalém
14:1
Certo sábado, ele entrou na casa de um dos chefes dos fariseus para tomar uma refeição, e eles o espiavam.
14:2
Eis que um hidrópico estava ali, diante dele.
14:3
Tomando a palavra, Jesus disse aos legistas e aos fariseus: "É lícito ou não curar no sábado?"
14:4
Eles, porém, ficaram calados. Tomou o então, curou o e despediu o.
14:5
Depois perguntou lhes: "Qual de vós, se seu filho ou seu boi cai num poço, não o retira imediatamente em dia de sábado?"
14:6
Diante disso, nada lhe puderam replicar.
14:7
Em seguida contou uma parábola aos convidados, ao notar como eles escolhiam os primeiros lugares. Disse lhes:
14:8
"Quando alguém te convidar para uma festa de casamento, não te coloques no primeiro lugar; não aconteça que alguém mais digno do que tu tenha sido convidado por ele,
14:9
e quem convidou a ti e a ele venha a te dizer: "Cede lhe o lugar". Deverás, então, todo envergonhado, ocupar o último lugar.
14:10
Pelo contrário, quando fores convidado, ocupa o último lugar, de modo que, ao chegar quem te convidou, te diga: "Amigo, vem mais para cima". E isso será para ti uma glória em presença de todos os convivas.
14:11
Pois todo aquele que se exalta será humilhado, e quem se humilha será exaltado".
14:12
Em seguida disse àquele que o convidara: "Ao dares um almoço ou jantar, não convides teus amigos, nem teus irmãos, nem teus parentes, nem os vizinhos ricos; para que não te convidem por sua vez e te retribuam do mesmo modo.
14:13
Pelo contrário, quando deres uma festa, chama pobres, estropiados, coxos, cegos;
14:14
feliz serás, então, porque eles não têm com que te retribuir. Serás, porém, recompensado na ressurreição dos justos".
14:15
Ouvindo isso, um dos comensais lhe disse: "Feliz aquele que tomar refeição no Reino de Deus!"
14:16
Mas ele respondeu: "Um homem estava dando um grande jantar e convidou a muitos.
14:17
À hora do jantar, enviou seu servo para dizer aos convidados: "Vinde, já está tudo pronto".
14:18
Mas todos, unânimes, começaram a se desculpar. O primeiro disse lhe: "Comprei um terreno e preciso vê lo; peço te que me dês por escusado".
14:19
Outro disse: "Comprei cinco juntas de bois e vou experimentá las; rogo te que me dês por escusado".
14:20
E outro disse: "Casei me, e por essa razão não posso ir".
14:21
Voltando, o servo relatou tudo ao seu senhor. Indignado, o dono da casa disse ao seu servo: "Vai depressa pelas praças e ruas da cidade, e introduz aqui os pobres, os estropiados, os cegos e os coxos".
14:22
Disse lhe o servo: "Senhor, o que mandaste já foi feito, e ainda há lugar".
14:23
O senhor disse então ao servo:"Vai pelos caminhos e trilhas" e obriga as pessoas a entrarem, para que a minha casa fique repleta.
14:24
Pois eu vos digo que nenhum daqueles que haviam sido convidados provará o meu jantar"".
14:25
Grandes multidões o acompanhavam. Jesus voltou se e disse lhes:
14:26
"Se alguém vem a mim e não odeia" seu próprio pai e mãe, mulher, filhos, irmãos, irmãs e até a própria vida, não pode ser meu discípulo.
14:27
Quem não carrega sua cruz e não vem após mim, não pode ser meu discípulo.
14:28
Quem de vós, com efeito, querendo construir uma torre, primeiro não se senta para calcular as despesas e ponderar se tem com que terminar?
14:29
Não aconteça que, tendo colocado o alicerce e não sendo capaz de acabar, todos os que virem comecem a caçoar dele, dizendo:
14:30
"Esse homem começou a construir e não pôde acabar!"
14:31
Ou ainda, qual o rei que, partindo para guerrear com um outro rei, primeiro não se senta para examinar se, com dez mil homens, poderá confrontar se com aquele que vem contra ele com vinte mil?
14:32
Do contrário, enquanto o outro ainda está longe, envia uma embaixada para perguntar as condições de paz.
14:33
Igualmente, portanto, qualquer de vós, que não renunciar a tudo o que possui, não pode ser meu discípulo.
14:34
O sal, de fato, é bom. Porém, se até o sal se tornar insosso, com que se há de temperar?
14:35
Não presta para a terra, nem é útil para estrume: jogam no fora. Quem tem ouvidos para ouvir, ouça!"
(HD) - Haroldo Dutra
A CURA DO HIDRÓPICO
14:1
E aconteceu que, ao se dirigir para a casa de um dos líderes dos fariseus, num sábado, para comer pão, eles estavam observando-o.
14:2
Eis que havia diante dele certo homem hidrópico.
14:3
Em resposta, disse Jesus aos mestres da Lei e fariseus {dizendo}: É lícito ou não curar no sábado?
14:4
Eles, porém, ficaram em silêncio. Tomando-o, ele o curou e despediu-o.
14:5
E disse para eles: Qual de vós {se} um filho ou um boi cair em um poço, não o retirará logo, no dia de sábado?
14:6
E não puderam responder a estas {coisas}.
HUMILDADE E HOSPITALIDADE
14:7
Observando como escolhiam os primeiros reclinatórios, contava para os convidados uma parábola, dizendo-lhes:
14:8
Quando fores convidado por alguém para as bodas , não te reclines no primeiro reclinatório, para não {suceder que}, tendo sido convidado por ele um mais estimado que tu,
14:9
vindo aquele que convidou a ti e a ele, te diga: Dá o lugar a este. E então, com vergonha, voltes a ocupar o último lugar.
14:10
Mas quando fores convidado, vai e reclina-te no último lugar, para que, quando vier aquele que te convidou, te diga: Amigo, sobe mais para cima. Então será uma glória para ti, diante de todos os comensais.
14:11
Porque todo aquele que exalta a si mesmo será diminuído, e aquele que diminui a si mesmo será exaltado.
14:12
E dizia também ao que o havia convidado: Quando preparares um almoço ou um ceia sejas recompensado.
14:13
Mas, quando preparares uma recepção, convida pobres, mutilados, coxos, cegos
14:14
e serás bem-aventurado, porque não têm {como} recompensar-te, pois serás recompensado na ressurreição dos justos.
PARÁBOLA DO GRANDE BANQUETE (Mt 22:1-14)
14:15
Ao ouvir estas {coisas}, um dos comensais lhe disse: Bem- -aventurado aquele que comer pão no Reino de Deus.
14:16
Ele, porém, lhe disse: Certo homem preparou uma grande ceia e convidou a muitos.
14:17
E enviou o seu servo, na hora da ceia, para dizer aos convidados: Vinde, porque já está preparada.
14:18
E todos, um a um, começaram a escusar-se. Disse-lhe o primeiro: Comprei um campo e tenho necessidade de sair para vê-lo. Peço-te que me dês por escusado.
14:19
E outro disse: Comprei cinco parelhas de bois e vou examiná-la. Peço-te que me dês por escusado.
14:20
E outro disse: Desposei uma mulher, e por isso não posso ir.
14:21
Ao vir, o servo relatou ao seu senhor essas {coisas}. Então, irado, o senhor da casa disse ao seu servo: Sai depressa pelas ruas e vielas da cidade e trazei para cá os pobres, mutilados, cegos e coxos.
14:22
Disse o servo: Senhor, está feito como ordenaste, e ainda há lugar.
14:23
Disse o senhor ao servo: Sai pelos caminhos e {beiras das} cercas e compele-os a entrar, para que minha casa fique cheia.
14:24
Pois eu vos digo que nenhum daqueles varões convidados provará da minha ceia .
CONDIÇÕES PARA SEGUIR JESUS (Mt 10:37-38)
14:25
Reuniam-se a ele numerosas turbas. E voltando-se para elas, disse:
14:26
Se alguém vem a mim, e não odeia o próprio pai, a mãe, a mulher, os filhos, os irmãos, as irmãs, e ainda a sua própria alma, não pode ser meu discípulo.
14:27
Quem não carrega a sua própria cruz e vem atrás de mim, não pode ser meu discípulo.
14:28
Pois qual dentre vós, querendo edificar uma torre, não calcula primeiro, sentado, a despesa; se tem {os meios} para concluir?
14:29
Para não {suceder que}, colocando o alicerce e não podendo terminar , todos os que {o} observam comecem a ridicularizá-lo,
14:30
dizendo: Este homem começou a edificar e não pôde terminar.
14:31
Ou qual o Rei que vai reunir-se a outro Rei para a batalha , e não deliberará primeiro, sentado, se é capaz de com dez mil sair ao encontro do que está vindo contra ele com vinte mil?
14:32
Caso contrário, enquanto ele ainda estiver longe, enviando-lhe uma embaixada , pergunta as {condições} para a paz.
14:33
Assim, portanto, todo aquele que dentre vós não renuncia a todos os seus próprios bens, não pode ser meu discípulo.
O SAL INSÍPIDO (Mt 5:13; Mc 9:50)
14:34
O sal, sem dúvida, é bom. Se, porém, o sal também se tornar insosso, com que temperareis?
14:35
Não é apropriado nem para a terra nem para esterco; lançam-no fora. Quem tem ouvidos para ouvir ouça.
Notas de Rodapé da (HD) - Haroldo Dutra
14:1
observando-o
Lit. “observar de lado, espiar, vigiar; seguir a pista, observar, guardar”.
14:7
Observando
Lit. “observar, prestar a atenção em; exibir, mostrar, apresentar; permanecer, demorar”.
14:7
primeiros reclinatórios
Lugar de honra em um jantar, ao lado do dono da casa ou do anfitrião. No Oriente, é relevante o local na mesa, onde o convidado se reclinar para comer, pois evidencia a reputação, posição social do convidado.
14:8
bodas
Lit. “festa ou banquete com que se celebram as núpcias”. As festividades de casamento, na Palestina, duravam muitos dias.
14:8
estimado
Lit. “caro, estimado, querido, prezado; valioso, precioso, caro”.
14:9
voltes a ocupar o último lugar
Lit. “comeces a ocupar o último lugar”. Expressão idiomática que transmite a ideia de um retorno, um novo começo. No caso em questão, o convidado é obrigado a começar tudo de novo, dirigindo-se ao último lugar.
14:10
comensais
Lit. “dos que se reclinam (à mesa) junto”, comensais (os que comem juntos), convidados.
14:11
exalta
Lit. “alçar, elevar, engrandecer; exaltar (em sentido metafórico)”.
14:11
diminuído
Lit. “se rebaixar, se diminuir, se humilhar”.
14:12
preparares
Lit. “fizeres”.
14:12
almoço
Lit. “primeira refeição da manhã”. Mais tarde passou a designar a refeição feita ao meio-dia (almoço). Todavia, podia se referir também ao banquete, de grandes proporções, oferecido em ocasiões festivas, tais como as festas de núpcias.
14:12
ceia
Lit. “refeição principal do dia (geralmente o jantar)”, banquete.
14:12
sejas recompensado
Lit. “haja recompensa para ti”. Expressão idiomática semítica.
14:13
preparares
Lit. “fizeres”.
14:14
serás recompensado
Lit. “será dada recompensa a ti”.
14:15
comensais
Lit. “dos que se reclinam (à mesa) junto”, comensais (os que comem juntos), convidados.
14:16
preparou
Lit. “fez”.
14:16
ceia
Lit. “refeição principal do dia (geralmente o jantar)”, banquete.
14:18
escusar-se
Lit. “pedir, requisitar; interceder por; evitar (com súplicas), recusar, declinar; escusar-se; repudiar”.
14:18
me dês por escusado
Lit. “têm a mim por desculpado/escusado”.
14:19
parelhas
Lit. “parelha, par, junta (de animais); par, casal (ave, animal)”.
14:19
examiná-la
Lit. “avaliar, testar, examinar, verificar, provar; discernir, escolher, decidir (depois de examinar); pôr à prova (por meio de provação, tentação, teste)”.
14:19
me dês por escusado
Lit. “têm a mim por desculpado/escusado”.
14:21
senhor
Lit. “senhor, dono da casa, chefe de família”.
14:21
ruas
Lit. “ruas, estradas largas; praça”.
14:21
vielas
Lit. “viela, rua estreita, caminho apertado, travessa”.
14:23
{beiras das} cercas
Viajantes pobres costumavam acampar na beira das cercas. Trata-se de uma referência aos pobres, “impuros” (em Israel) e aos gentios.
14:23
compele-os
Lit. “forçar, obrigar, compelir”.
14:24
ceia
Lit. “refeição principal do dia (geralmente o jantar)”, banquete.
14:25
Reuniam-se
Lit. “ir com, acompanhar; reunir-se, ajuntar-se, congregar-se”.
14:29
podendo
Lit. “ser forte, capaz, poderoso; ser válido; ser capaz; prestar, servir (utilidade)”.
14:29
terminar
Lit. “levar a termo, terminar, completar (concluir, levar à perfeição); executar, cumprir, realizar”.
14:29
ridicularizá-lo
Lit. “ridicularizar, zombar; tratar com escárnio; iludir, enganar”.
14:30
pôde
Lit. “ser forte, capaz, poderoso; ser válido; ser capaz; prestar, servir (utilidade)”.
14:30
terminar
Lit. “levar a termo, terminar, completar (concluir, levar à perfeição); executar, cumprir, realizar”.
14:31
reunir-se
Lit. “lançar/arrojar juntamente; congregar em massa, amontoar, reunir, acercar; encontrar-se com, reunir-se; chocar, combater; convir com, fazer um pacto; coligir, deduzir, considerar”. Lucas utiliza terminologia típica dos combates.
14:31
batalha
Lit. “batalha, combate, guerra; choque, tumulto do combate”.
14:31
deliberará
Lit. “deliberar (consigo ou com outros); aconselhar-se; ser membro de um conselho”.
14:32
embaixada
Lit. “embaixada, delegação; anciãos, embaixadores; senilidade, velhice”.
14:33
renuncia
Lit. “colocar à parte (comunicar, informar); separar-se de, renunciar a”.
14:34
tornar insosso
Lit. “enlouquecer, tornar-se tolo”. Estudiosos acreditam que essa palavra, encontrada nas versões de Mateus e Lucas, mas ausente em Marcos, seja consequência de um erro de tradução da raiz semítica “tfl (tafel)” que apresenta duplo sentido:1) “estar sem sal”;
2) “falar insensatamente, tornar-se tolo”, reforçando as evidências de um evangelho aramaico, utilizado como fonte na produção dos evangelhos em grego.
14:34
temperareis
Lit. “condimentar, temperar; preparar, dispor”.(BGB) - Bíblia Grega Bereana
14:1
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς οἶκόν τινος τῶν ἀρχόντων τῶν Φαρισαίων σαββάτῳ φαγεῖν ἄρτον καὶ αὐτοὶ ἦσαν παρατηρούμενοι αὐτόν.
14:2
καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπός τις ἦν ὑδρωπικὸς ἔμπροσθεν αὐτοῦ.
14:3
καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς τοὺς νομικοὺς καὶ Φαρισαίους λέγων· ⸀Ἔξεστιν τῷ σαββάτῳ ⸂θεραπεῦσαι ἢ οὔ⸃;
14:4
οἱ δὲ ἡσύχασαν. καὶ ἐπιλαβόμενος ἰάσατο αὐτὸν καὶ ἀπέλυσεν.
14:5
⸀καὶ πρὸς αὐτοὺς εἶπεν· Τίνος ὑμῶν υἱὸς ἢ βοῦς εἰς φρέαρ ⸀πεσεῖται, καὶ οὐκ εὐθέως ἀνασπάσει αὐτὸν ⸀ἐν ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;
14:6
καὶ οὐκ ἴσχυσαν ⸀ἀνταποκριθῆναι πρὸς ταῦτα.
14:7
Ἔλεγεν δὲ πρὸς τοὺς κεκλημένους παραβολήν, ἐπέχων πῶς τὰς πρωτοκλισίας ἐξελέγοντο, λέγων πρὸς αὐτούς·
14:8
Ὅταν κληθῇς ὑπό τινος εἰς γάμους, μὴ κατακλιθῇς εἰς τὴν πρωτοκλισίαν, μήποτε ἐντιμότερός σου ᾖ κεκλημένος ὑπ’ αὐτοῦ
14:9
καὶ ἐλθὼν ὁ σὲ καὶ αὐτὸν καλέσας ἐρεῖ σοι· Δὸς τούτῳ τόπον, καὶ τότε ἄρξῃ μετὰ αἰσχύνης τὸν ἔσχατον τόπον κατέχειν.
14:10
ἀλλ’ ὅταν κληθῇς πορευθεὶς ἀνάπεσε εἰς τὸν ἔσχατον τόπον, ἵνα ὅταν ἔλθῃ ὁ κεκληκώς σε ⸀ἐρεῖ σοι· Φίλε, προσανάβηθι ἀνώτερον· τότε ἔσται σοι δόξα ἐνώπιον ⸀πάντων τῶν συνανακειμένων σοι.
14:11
ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.
14:12
Ἔλεγεν δὲ καὶ τῷ κεκληκότι αὐτόν· Ὅταν ποιῇς ἄριστον ἢ δεῖπνον, μὴ φώνει τοὺς φίλους σου μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σου μηδὲ τοὺς συγγενεῖς σου μηδὲ γείτονας πλουσίους, μήποτε καὶ αὐτοὶ ⸂ἀντικαλέσωσίν σε⸃ καὶ γένηται ⸂ἀνταπόδομά σοι⸃.
14:13
ἀλλ’ ὅταν ⸂δοχὴν ποιῇς⸃, κάλει πτωχούς, ἀναπείρους, χωλούς, τυφλούς·
14:14
καὶ μακάριος ἔσῃ, ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι, ἀνταποδοθήσεται γάρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων.
14:15
Ἀκούσας δέ τις τῶν συνανακειμένων ταῦτα εἶπεν αὐτῷ· Μακάριος ⸀ὅστις φάγεται ⸀ἄρτον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ.
14:16
ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Ἄνθρωπός τις ⸀ἐποίει δεῖπνον μέγα, καὶ ἐκάλεσεν πολλούς,
14:17
καὶ ἀπέστειλεν τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ⸀ἐστιν.
14:18
καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς ⸂πάντες παραιτεῖσθαι⸃. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· Ἀγρὸν ἠγόρασα καὶ ἔχω ἀνάγκην ⸀ἐξελθὼν ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.
14:19
καὶ ἕτερος εἶπεν· Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.
14:20
καὶ ἕτερος εἶπεν· Γυναῖκα ἔγημα καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν.
14:21
καὶ παραγενόμενος ὁ ⸀δοῦλος ἀπήγγειλεν τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπεν τῷ δούλῳ αὐτοῦ· Ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπείρους καὶ ⸂τυφλοὺς καὶ χωλοὺς⸃ εἰσάγαγε ὧδε.
14:22
καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· Κύριε, γέγονεν ⸀ὃ ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστίν.
14:23
καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· Ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ⸂μου ὁ οἶκος⸃·
14:24
λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ ⸀δείπνου.
14:25
Συνεπορεύοντο δὲ αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ στραφεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς·
14:26
Εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ⸀ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι ⸀τε καὶ τὴν ⸂ψυχὴν ἑαυτοῦ⸃, οὐ δύναται ⸂εἶναί μου μαθητής⸃.
14:27
⸀ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ⸀ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής.
14:28
τίς γὰρ ἐξ ⸀ὑμῶν θέλων πύργον οἰκοδομῆσαι οὐχὶ πρῶτον καθίσας ψηφίζει τὴν δαπάνην, εἰ ⸀ἔχει εἰς ἀπαρτισμόν;
14:29
ἵνα μήποτε θέντος αὐτοῦ θεμέλιον καὶ μὴ ἰσχύοντος ἐκτελέσαι πάντες οἱ θεωροῦντες ἄρξωνται ⸂αὐτῷ ἐμπαίζειν⸃
14:30
λέγοντες ὅτι Οὗτος ὁ ἄνθρωπος ἤρξατο οἰκοδομεῖν καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἐκτελέσαι.
14:31
ἢ τίς βασιλεὺς πορευόμενος ⸂ἑτέρῳ βασιλεῖ συμβαλεῖν⸃ εἰς πόλεμον οὐχὶ καθίσας πρῶτον ⸀βουλεύσεται εἰ δυνατός ἐστιν ἐν δέκα χιλιάσιν ⸀ὑπαντῆσαι τῷ μετὰ εἴκοσι χιλιάδων ἐρχομένῳ ἐπ’ αὐτόν;
14:32
εἰ δὲ μήγε, ἔτι ⸂αὐτοῦ πόρρω⸃ ὄντος πρεσβείαν ἀποστείλας ἐρωτᾷ ⸀τὰ πρὸς εἰρήνην.
14:33
οὕτως οὖν πᾶς ἐξ ὑμῶν ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσιν τοῖς ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν οὐ δύναται ⸂εἶναί μου⸃ μαθητής.
14:34
Καλὸν ⸀οὖν τὸ ἅλας· ἐὰν δὲ ⸀καὶ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἀρτυθήσεται;
14:35
οὔτε εἰς γῆν οὔτε εἰς κοπρίαν εὔθετόν ἐστιν· ἔξω βάλλουσιν αὐτό. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
(BKJ) - Bíblia King James - Fiel 1611
14:1
E aconteceu que, entrando ele na casa de um dos principais fariseus para comer pão no dia do shabat, eles o estavam observando.
14:2
E eis que estava ali diante dele um certo homem hidrópico.
14:3
E Jesus, respondendo, falou aos doutores da lei e aos fariseus, dizendo: É lícito curar no dia do shabat?
14:4
E eles calaram-se. E tomando-o, ele o curou e o deixou ir;
14:5
e perguntou-lhes, dizendo: Qual será de vós que, tendo um jumento ou boi que caindo em um poço, não o retira imediatamente no dia do shabat?
14:6
E, novamente, eles não puderam lhe responder acerca dessas coisas.
14:7
E ele propôs aos convidados uma parábola, reparando como eles escolhiam os principais lugares, dizendo-lhes:
14:8
Quando tu fores convidado por algum homem para as bodas, não te assentes no primeiro lugar, para que não aconteça que esteja convidado um homem mais honrado do que tu,
14:9
e, vindo o que convidou a ti e a ele, te diga: Dá o lugar a este homem; e então com vergonha, tenhas de tomar um lugar inferior.
14:10
Mas, quando fores convidado, vai e assenta-te no lugar inferior, para que, quando vier o que te convidou, ele possa te dizer: Amigo, sobe para cá. Então, terás honra diante dos que estiverem assentados contigo na mesa.
14:11
Porque, qualquer que se exaltar a si mesmo, será humilhado, e aquele que se humilhar a si mesmo, será exaltado.
14:12
E ele disse também ao que o havia convidado: Quando deres um jantar ou uma ceia, não chames os teus amigos, nem os teus irmãos, nem os teus parentes, nem os teus vizinhos ricos, para que não aconteça que eles também te tornem a convidar, e te seja recompensado.
14:13
Mas, quando tu deres um banquete, chama os pobres, aleijados, mancos e cegos;
14:14
e tu serás abençoado; porque eles não podem te recompensar; pois tu serás recompensado na ressurreição dos justos.
14:15
E, ao ouvir estas coisas, um dos que estavam assentados com ele à mesa, disse-lhe: Abençoado é o que comer pão no reino de Deus.
14:16
Então, ele lhe disse: Certo homem fez uma grande ceia e convidou a muitos;
14:17
e enviou seu servo, na hora da ceia, para dizer aos convidados: Vinde, pois todas as coisas estão preparadas.
14:18
E todos em consenso começaram a dar desculpas. O primeiro disse-lhe: Eu comprei um pedaço de terra, e preciso ir vê-lo; peço-te que me desculpes.
14:19
E outro disse: Eu comprei cinco juntas de bois, e vou examiná-las; peço-te que me desculpe.
14:20
E outro disse: Casei-me e, portanto, não posso ir.
14:21
E, vindo aquele servo, anunciou essas coisas ao seu senhor. Então, o dono da casa, irritado, disse ao seu servo: Sai depressa pelas ruas e becos da cidade e traze aqui os pobres, e os aleijados, e os coxos, e os cegos.
14:22
E disse o servo: Senhor, está feito como tu ordenaste, e ainda há lugar.
14:23
E disse o senhor ao servo: Sai pelas estradas e sendas, e obriga-os a entrar, para que a minha casa possa estar cheia.
14:24
Porque eu vos digo: Que nenhum daqueles homens que foram convidados provará a minha ceia.
14:25
E iam com ele grandes multidões; e, voltando-se, disse-lhes:
14:26
Se algum homem vier a mim, e não aborrecer a seu pai, e mãe, e esposa, e filhos, e irmãos, e irmãs, sim, e também a sua própria vida, ele não pode ser meu discípulo.
14:27
E quem não carregar a sua cruz, e não vir após mim, não pode ser meu discípulo.
14:28
Porque qual de vós, querendo edificar uma torre, não se assenta primeiro para calcular o seu custo, para ver se tem o suficiente para acabá-la?
14:29
Para não acontecer que, depois de haver posto os alicerces, e não sendo capaz de acabá-la, todos os que a virem comecem a escarnecer dele,
14:30
dizendo: Este homem começou a edificar e não foi capaz de acabar.
14:31
Ou qual é o rei que, indo guerrear contra outro rei, não se assenta primeiro a se aconselhar se com dez mil é capaz de sair ao encontro do que vem contra ele com vinte mil?
14:32
Do contrário, estando o outro ainda longe, ele envia embaixadores e pede condições de paz.
14:33
Assim, pois, qualquer de vós que não renunciar a tudo quanto tem, não pode ser meu discípulo.
14:34
Sal é bom; mas, se ele perder o sabor, com que se há de temperar?
14:35
Nem servirá para a terra, nem para adubo; mas homens lançam-no fora. Quem tem ouvidos para ouvir, que ouça.
(LTT) Bíblia Literal do Texto Tradicional
Jesus cura homem hidrópico em um sábado.
14:1
14:2
E eis que um certo homem hidrópico estava ali diante dEle.
14:3
E, (nisso) havendo respondido (aos pensamentos) , Jesus falou aos doutores- da- lei ① e (que também são) ② fariseus, dizendo: "É lícito no sábado curar?"
14:4
Eles, porém, se aquietaram- silenciaram. E, havendo Jesus o tomado, o curou e o despediu.
14:5
E, (nisso) havendo-lhes respondido (aos pensamentos) , disse: "De qual de vós um jumento 659 (ou um boi) para dentro de um poço cairá e não, imediatamente, ele o puxará para cima, no dia do sábado?"
14:6
E nada Lhe puderam replicar a respeito disto.
Parábola dos assentos e dos convidados à festa.
14:7
14:8
14:9
14:10
14:11
14:12
14:13
14:14
Parábola do rei e do banquete do casamento do seu filho.
14:15
14:16
Ele (Jesus) , porém, lhe disse: "Um certo homem fez uma grande ceia, e convidou a muitos homens.
14:17
14:18
14:19
14:20
14:21
14:22
14:23
14:24
Custo de seguir a Jesus. Sal esvaído de sabor.
14:25
14:26
14:27
14:28
14:29
14:30
14:31
14:32
14:33
14:34
14:35
(BJ2) - 2002 - Bíblia de Jerusalém
Cura de um hidrópico em dia de sábado
14:1
Certo sábado, ele entrou na casa de um dos chefes dos fariseus para tomar uma refeição, e eles o espiavam.
14:2
Eis que um hidrópico estava ali, diante dele.
14:3
Tomando a palavra, Jesus disse aos legistas e aos fariseus: "É lícito ou não curar no sábado?"
14:4
Eles, porém, ficaram calados. Tomou-o então, curou-o e despediu-o.
14:5
Depois perguntou-lhes: "Qual de vós, se seu filho[j] ou seu boi cai num poço, não o retira imediatamente em dia de sábado?"
14:6
Diante disso, nada lhe puderam replicar.
A escolha dos lugares
14:7
Em seguida contou uma parábola aos convidados, ao notar como eles escolhiam os primeiros lugares. Disse-lhes:
14:8
"Quando alguém te convidar para uma festa de casamento, não te coloques no primeiro lugar; não aconteça que alguém mais digno do que tu tenha sido convidado por ele,
14:9
e quem convidou a ti e a ele venha a te dizer: "Cede-lhe o lugar". Deverás, então, todo envergonhado, ocupar o último lugar.
14:10
Pelo contrário, quando fores convidado, ocupa o último lugar, de modo que, ao chegar quem te convidou, te diga: "Amigo, vem mais para cima". E isso será para ti uma glória em presença de todos os convivas.
14:11
Pois todo aquele que se exalta será humilhado, e quem se humilha será exaltado".
A escolha dos convidados
14:12
Em seguida disse àquele que o convidara: "Ao dares um almoço ou jantar, não convides teus amigos, nem teus irmãos, nem teus parentes, nem os vizinhos ricos; para que não te convidem por sua vez e te retribuam do mesmo modo.[l]
14:13
Pelo contrário, quando deres uma festa, chama pobres, estropiados, coxos, cegos;
14:14
feliz serás, então, porque eles não têm com que te retribuir. Serás, porém, recompensado na ressurreição dos justos".
Os convidados que recusam o banquete
14:15
Ouvindo isso, um dos comensais lhe disse: "Feliz aquele que tomar refeição no Reino de Deus!"
14:16
Mas ele respondeu: "Um homem estava dando um grande jantar e convidou a muitos.
14:17
À hora do jantar, enviou seu servo para dizer aos convidados: "Vinde, já está tudo pronto".
14:18
Mas todos, unânimes, começaram a se desculpar. O primeiro disse-lhe: "Comprei um terreno e preciso vê-lo; peço-te que me dês por escusado".
14:19
Outro disse: "Comprei cinco juntas de bois e vou experimentá-las; rogo-te que me dês por escusado".
14:20
E outro disse: "Casei-me, e por essa razão não posso ir".
14:21
Voltando, o servo relatou tudo ao seu senhor. Indignado, o dono da casa disse ao seu servo: "Vai depressa pelas praças e ruas da cidade, e introduz aqui os pobres, os estropiados, os cegos e os coxos".[m]
14:22
Disse-lhe o servo: "Senhor, o que mandaste já foi feito, e ainda há lugar".
14:23
O senhor disse então ao servo:"Vai pelos caminhos e trilhas[n] e obriga as pessoas a entrarem, para que a minha casa fique repleta.
14:24
Pois eu vos digo que nenhum daqueles que haviam sido convidados provará o meu jantar".
Renunciar ao que temos de mais caro
14:25
Grandes multidões o acompanhavam. Jesus voltou-se e disse-lhes:
14:26
"Se alguém vem a mim e não odeia[o] seu próprio pai e mãe, mulher,[p] filhos, irmãos, irmãs e até a própria vida, não pode ser meu discípulo.
14:27
Quem não carrega sua cruz e não vem após mim, não pode ser meu discípulo.
Renúncia a todos os bens
14:28
Quem de vós, com efeito, querendo construir uma torre, primeiro não se senta para calcular as despesas e ponderar se tem com que terminar?
14:29
Não aconteça que, tendo colocado o alicerce e não sendo capaz de acabar, todos os que virem comecem a caçoar dele, dizendo:
14:30
"Esse homem começou a construir e não pôde acabar!"
14:31
Ou ainda, qual o rei que, partindo para guerrear com um outro rei, primeiro não se senta para examinar se, com dez mil homens, poderá confrontar-se com aquele que vem contra ele com vinte mil?
14:32
Do contrário, enquanto o outro ainda está longe, envia uma embaixada para perguntar as condições de paz.
14:33
Igualmente, portanto, qualquer de vós, que não renunciar a tudo o que possui, não pode ser meu discípulo.[q]
Não se tomar insosso
14:34
O sal, de fato, é bom. Porém, se até o sal se tornar insosso, com que se há de temperar?
14:35
Não presta para a terra, nem é útil para estrume: jogam-no fora. Quem tem ouvidos para ouvir, ouça!"
Notas de Rodapé da (BJ2) - 2002 - Bíblia de Jerusalém
14:5
[j]
"seu filho"; var.: "seu asno".
14:12
[l]
Ou: "e seja esta a tua recompensa".
14:21
[m]
Nos escritos de Qumrã, estes enfermos eram excluídos do combate escatológico e do banquete que o seguiria.
14:23
[n]
Após "as praças e ruas da cidade" do v. 21, "os caminhos e trilhas" do v. 23 parecem ser fora da cidade; lá se aglomeram duas categorias diferentes: de uma parte, os pobres e os "impuros" em Israel; de outra parte, os pagãos. O fato de "obrigar" esses míseros a entrar, quer apenas exprimir o triunfo da graça sobre sua falta de preparação, e não uma violação de sua consciência. E bem conhecido o abuso feito, no decurso da história, deste compelle intrare.
14:26
[o]
Hebraismo. Jesus não exige ódio, mas desapego completo e imediato (cf. 9:57-62).
14:26
14:33
[q]
Lc não parece estabelecer distinção entre os discípulos. A advertência vale para todos (cf. Mc 17,1+).(VULG) - Vulgata Latina
14:1
14:2
Et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum.
14:3
Et respondens Jesus dixit ad legisperitos et pharisæos, dicens : Si licet sabbato curare ?
14:4
At illi tacuerunt. Ipse vero apprehensum sanavit eum, ac dimisit.
14:5
Et respondens ad illos dixit : Cujus vestrum asinus, aut bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die sabbati ?
14:6
Et non poterant ad hæc respondere illi.
14:7
14:8
Cum invitatus fueris ad nuptias, non discumbas in primo loco, ne forte honoratior te sit invitatus ab illo.
14:9
Et veniens is, qui te et illum vocavit, dicat tibi : Da huic locum : et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere.
14:10
Sed cum vocatus fueris, vade, recumbe in novissimo loco : ut, cum venerit qui te invitavit, dicat tibi : Amice, ascende superius. Tunc erit tibi gloria coram simul discumbentibus :
14:11
quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur : et qui se humiliat, exaltabitur.
14:12
14:13
sed cum facis convivium, voca pauperes, debiles, claudos, et cæcos :
14:14
et beatus eris, quia non habent retribuere tibi : retribuetur enim tibi in resurrectione justorum.
14:15
14:16
At ipse dixit ei : Homo quidam fecit cœnam magnam, et vocavit multos.
14:17
Et misit servum suum hora cœnæ dicere invitatis ut venirent, quia jam parata sunt omnia.
14:18
Et cœperunt simul omnes excusare. Primus dixit ei : Villam emi, et necesse habeo exire, et videre illam : rogo te, habe me excusatum.
14:19
Et alter dixit : Juga boum emi quinque, et eo probare illa : rogo te, habe me excusatum.
14:20
Et alius dixit : Uxorem duxi, et ideo non possum venire.
14:21
Et reversus servus nuntiavit hæc domino suo. Tunc iratus paterfamilias, dixit servo suo : Exi cito in plateas et vicos civitatis : et pauperes, ac debiles, et cæcos, et claudos introduc huc.
14:22
Et ait servus : Domine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est.
14:23
Et ait dominus servo : Exi in vias, et sæpes : et compelle intrare, ut impleatur domus mea.
14:24
Dico autem vobis quod nemo virorum illorum qui vocati sunt, gustabit cœnam meam.
14:25
14:26
Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxorem, et filios, et fratres, et sorores, adhuc autem et animam suam, non potest meus esse discipulus.
14:27
Et qui non bajulat crucem suam, et venit post me, non potest meus esse discipulus.
14:28
Quis enim ex vobis volens turrim ædificare, non prius sedens computat sumptus, qui necessarii sunt, si habeat ad perficiendum,
14:29
ne, posteaquam posuerit fundamentum, et non potuerit perficere, omnes qui vident, incipiant illudere ei,
14:30
dicentes : Quia hic homo cœpit ædificare, et non potuit consummare ?
14:31
Aut quis rex iturus committere bellum adversus alium regem, non sedens prius cogitat, si possit cum decem millibus occurrere ei, qui cum viginti millibus venit ad se ?
14:32
Alioquin adhuc illo longe agente, legationem mittens rogat ea quæ pacis sunt.
14:33
Sic ergo omnis ex vobis, qui non renuntiat omnibus quæ possidet, non potest meus esse discipulus.
14:34
Bonum est sal : si autem sal evanuerit, in quo condietur ?
14:35
Neque in terram, neque in sterquilinium utile est, sed foras mittetur. Qui habet aures audiendi, audiat.
Pesquisando por Lucas 14:1-35 nas obras literárias.
Procurar Vídeos Sobre Lucas 14:1
Referências em Livro Espírita
Allan Kardec
Saulo Cesar Ribeiro da Silva
Amélia Rodrigues
Cairbar Schutel
Joanna de Ângelis
José Herculano Pires
Francisco Cândido Xavier
André Luiz
Vinícius
Referências em Outras Obras
CARLOS TORRES PASTORINO
Huberto Rohden
Comentários
Beacon
Comentário Bíblico de Beacon - Interpretação abrangente da Bíblia por 40 teólogos evangélicos conservadoresChamplin
Antigo e Novo Testamento interpretado versículo por versículo por Russell Norman Champlin é cristão de cunho protestanteGenebra
Comentários da Bíblia de Estudos de Genebra pela Sociedade Bíblica do Brasil para versão Almeida Revista e Atualizada (ARA)Matthew Henry
Comentário Bíblico de Matthew Henry, um pastor presbiteriano e comentarista bíblico inglês.Wesley
Comentário bíblico John Wesley - Metodista - Clérigo AnglicanoWiersbe
Comentário bíblico expositivo por Warren Wendel Wiersbe, pastor CalvinistaRussell Shedd
Comentários da Bíblia por Russell Shedd, teólogo evangélico e missionário da Missão Batista Conservadora.NVI F. F. Bruce
Comentário Bíblico da versão NVI por Frederick Fyvie Bruce, um dos fundadores da moderna compreensão evangélica da BíbliaFrancis Davidson
O Novo Comentário da Bíblia, por Francis DavidsonJohn MacArthur
Comentario de John Fullerton MacArthur Jr, Novo Calvinista, com base batista conservadoraBarclay
O NOVO TESTAMENTO Comentado por William Barclay, pastor da Igreja da EscóciaO Evangelho em Carne e Osso
Flávio Gouvêa de Oliveira, Pastor da Igreja Presbiteriana do BrasilNotas de Estudos jw.org
Disponível no site oficial das Testemunhas de Jeová
Apêndices
Principais acontecimentos da vida terrestre de Jesus
Ministério de Jesus ao leste do JordãoA última semana de Jesus na Terra (Parte 2)
Dinheiro e pesos
Mapas Históricos
O MINISTÉRIO DE JESUS: O ÚLTIMO ANO
abril de 32 d.C. a abril de 33 d.C.GUERRAS: ESTRATEGIAS, ARMAS E FORTALEZAS
Esta é uma área reservada para apresentar os materiais enviados pelos colaboradores.
Colaboradores
Contribua conosco. Envie seus estudos sobre Lucas 14:1-35.
Podem ser texto, planilha, áudio, apresentação ou vídeo.
Enviar meu Material
Referências Bíblicas de Lucas 14:1-35
Como a bíblia foi escrita por diversos autores e em períodos e regiões diferentes, a ocorrência de conteúdo cruzado é um ponto útil para o estudo já que explica o texto com referências da própria bíblia.
Ver referências