ἐπὰν ⸀δὲ ἰσχυρότερος ⸀αὐτοῦ ἐπελθὼν νικήσῃ αὐτόν, τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ αἴρει ἐφ’ ᾗ ἐπεποίθει, καὶ τὰ σκῦλα αὐτοῦ διαδίδωσιν.

Texto em Grego - (BGB) - Bíblia Grega Bereana

when ἐπὰνG1875 however δὲG1161 [one] stronger ἰσχυρότεροςG2478 than he αὐτοῦG846 having come upon [him] ἐπελθὼνG1904 shall overcome νικήσῃG3528 him αὐτόνG846 the τὴνG3588 complete armor πανοπλίανG3833 of him αὐτοῦG846 he takes away αἴρειG142 in ἐφ’G1909 which G3739 he had trusted ἐπεποίθειG3982 and καὶG2532 the τὰG3588 plunder σκῦλαG4661 of him αὐτοῦG846 he divides διαδίδωσινG1239

Interlinear com inglês (Fonte: Bible.hub)

SobrevindoG1904 ἐπέρχομαιG1904 G5631, porémG1161 δέG1161, um mais valenteG2478 ἰσχυρόςG2478 do que eleG846 αὐτόςG846, vence-oG3528 νικάωG3528 G5661 G846 αὐτόςG846, tira-lheG142 αἴρωG142 G5719 G846 αὐτόςG846 a armaduraG3833 πανοπλίαG3833 em queG1909 ἐπίG1909 G3739 ὅςG3739 confiavaG3982 πείθωG3982 G5714 eG2532 καίG2532 lheG846 αὐτόςG846 divideG1239 διαδίδωμαιG1239 G5719 os despojosG4661 σκῦλονG4661.

(ARAi) Almeida Revista e Atualizada Interlinear (Fonte insegura)

Versões

Nesta seção, você pode conferir as nuances e particularidades de diversas versões sobre a perícope Lucas 11:22 para a tradução (ARAi) - 1993 - Almeida Revisada e Atualizada
Sobrevindo, porém, um mais valente do que ele, vence-o, tira-lhe a armadura em que confiava e lhe divide os despojos.
(ARA) - 1993 - Almeida Revisada e Atualizada

Mas, sobrevindo outro mais valente do que ele, e vencendo-o, tira-lhe toda a sua armadura em que confiava, e reparte os seus despojos.
(ARC) - 1969 - Almeida Revisada e Corrigida

Mas, quando sobrevier outro mais valente do que ele e o vencer, tira-lhe toda a armadura em que confiava e reparte os seus despojos.
(TB) - Tradução Brasileira

ἐπὰν ⸀δὲ ἰσχυρότερος ⸀αὐτοῦ ἐπελθὼν νικήσῃ αὐτόν, τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ αἴρει ἐφ’ ᾗ ἐπεποίθει, καὶ τὰ σκῦλα αὐτοῦ διαδίδωσιν.
(BGB) - Bíblia Grega Bereana

Atacando , porém, um mais forte do que ele, quando o vence , tira-lhe sua armadura dele.
(HD) - Haroldo Dutra

mas, sobrevindo outro mais forte do que ele, e vencendo-o, tira-lhe toda a sua armadura em que ele confiava, e divide os seus despojos.
(BKJ) - Bíblia King James - Fiel 1611

Tão logo, porém, o mais valente do que ele, havendo-lhe vindo- e- atacado, o vencer, tira-lhe toda a sua armadura sobre a qual confiara, e os seus despojos reparte.
(LTT) Bíblia Literal do Texto Tradicional

todavia, se um mais forte o assalta e vence, tira-lhe a armadura, na qual confiava, e distribui seus despojos.
(BJ2) - 2002 - Bíblia de Jerusalém

Si autem fortior eo superveniens vicerit eum, universa arma ejus auferet, in quibus confidebat, et spolia ejus distribuet.
(VULG) - Vulgata Latina


Notas de rodapé da Bíblia (HD) - Haroldo Dutra

Lucas 11 : 22

Atacando , porém, um mais forte do que ele, quando o vence , tira-lhe sua armadura dele.


Atacando
Lit. “vir sobre/em cima; vir depois de/a seguir; vir inesperadamente; atacar (repentinamente), assaltar”. O termo é utilizado, neste contexto, em sua acepção técnica militar de ataque inesperado, repentino.

vence
Lit. “vencer, conquistar; dominar, subjugar, submeter; prevalecer”. O termo é utilizado, neste contexto, em sua acepção técnica militar, fazendo referência ao ataque bem sucedido no qual o inimigo é completamente subjugado, vencido, dominado.

armadura
Lit. “armadura completa de um soldado (escudo, espada, lança, capacete/elmo, colete/couraça), incluindo tanto os instrumentos de defesa quanto os de ataque. Termo técnico ligado ao exército de um modo geral, em especial ao exército romano.

armadura dele
Lit. “despojos de um inimigo vencido, ou seja, a armadura e as armas (armadura completa) retiradas de um inimigo morto. Termo técnico ligado ao campo semântico da guerra. Etimologicamente, o termo significa “aquilo que cobre o soldado”, “sua armadura completa”. Era comum o vencedor retirar todo o paramento militar do inimigo vencido, por se tratar de material valioso (escudo, espada, lança, capacete/elmo, colete/couraça).

G1875
epan
ἐπὰν
(when)
Conjunção
G1161
de
δὲ
(however)
Conjunção
G2478
ischyroteros
ἰσχυρότερος
([one] stronger)
Adjetivo - Masculino no Singular nominativo - comparativo
G846
autou
αὐτοῦ
(than he)
Pronome Pessoal / Possessivo - Genitivo Masculino 3ª pessoa do singular
G1904
epelthōn
ἐπελθὼν
(having come upon [him])
Verbo - particípio aorista (pretérito não qualificado de um verbo sem referência à duração ou conclusão da ação) ativo - nominativo masculino singular
G3528
nikēsē
νικήσῃ
(shall overcome)
Verbo - aorista (pretérito não qualificado de um verbo sem referência à duração ou conclusão da ação) Subjuntivo Active - 3ª pessoa do singular
G846
auton
αὐτόν
(him)
Pronome Pessoal / Possessivo - Acusativo Masculino 3ª pessoa do singular
G3588
tēn
τὴν
(the)
Artigo - feminino acusativo singular
G3833
panoplian
πανοπλίαν
(complete armor)
Substantivo - feminino acusativo singular
G846
autou
αὐτοῦ
(of him)
Pronome Pessoal / Possessivo - Genitivo Masculino 3ª pessoa do singular
G142
airei
αἴρει
(he takes away)
Verbo - presente indicativo ativo - 3ª pessoa do singular
G1909
eph’
ἐφ’
(in)
Preposição
G3739
(which)
Pronome pessoal / relativo - dativo feminino no singular
G3982
epepoithei
ἐπεποίθει
(he had trusted)
Verbo - Pretérito mais que perfeito Indicative Active - 3ª pessoa do singular
G2532
kai
καὶ
(and)
Conjunção
G3588
ta
τὰ
(the)
Artigo - Afusivo neutro
G4661
skyla
σκῦλα
(plunder)
Substantivo - neutro acusativo plural
G846
autou
αὐτοῦ
(of him)
Pronome Pessoal / Possessivo - Genitivo Masculino 3ª pessoa do singular
G1239
diadidōsin
διαδίδωσιν
(he divides)
Verbo - presente indicativo ativo - 3ª pessoa do singular

Strongs

O objetivo da Concordância de Strong é oferecer um índice de referência bíblico palavra por palavra, permitindo que o leitor possa localizar todas as ocorrências de um determinado termo na Bíblia. Desta forma, Strong oferece um modo de verificação de tradução independente e disponibiliza um recurso extra para uma melhor compreensão do texto.
Autor: James Strong


δέ
(G1161)
Ver mais
(deh)

1161 δε de

partícula primária (adversativa ou aditiva); conj

  1. mas, além do mais, e, etc.

διαδίδωμι
(G1239)
Ver mais
diadídōmi (dee-ad-id'-o-mee)

1239 διαδιδωμαι diadidomai

de 1223 e 1325; v

  1. distribuir, dividir entre vários
  2. dar, transferir, repartir

αἴρω
(G142)
Ver mais
aírō (ah'-ee-ro)

142 αιρω airo

uma raíz primária; TDNT - 1:185,28; v

  1. levantar, elevar, erguer
    1. levantar do chão, pegar: pedras
    2. erguer, elevar, levantar: a mão
    3. içar: um peixe
  2. tomar sobre si e carregar o que foi levantado, levar
  3. levar embora o que foi levantado, levar
    1. mover de seu lugar
    2. cortar ou afastar o que está ligado a algo
    3. remover
    4. levar, entusiasmar-se, ficar exaltado
    5. apropriar-se do que é tomado
    6. afastar de alguém o que é dele ou que está confiado a ele, levar pela força
    7. levar e utilizar para alguma finalidade
    8. tirar de entre os vivos, seja pela morte natural ou pela violência
    9. motivo para parar

ἐπάν
(G1875)
Ver mais
epán (ep-an')

1875 επαν epan

de 1909 e 302; conj

  1. depois que, quando

ἐπέρχομαι
(G1904)
Ver mais
epérchomai (ep-er'-khom-ahee)

1904 επερχομαι eperchomai

de 1909 e 2064; TDNT - 2:680,257; v

  1. vir, chegar
    1. de tempo, aproximar-se, estar cerca, estar no futuro
  2. sobrevir, surpreender alguém
    1. de sono
    2. de enfermidade
    3. de calamidades
    4. do Espírito Santo, descendo e agindo em alguém
    5. de um inimigo que ataca alguém

ἐπί
(G1909)
Ver mais
epí (ep-ee')

1909 επι epi

uma raíz; prep

sobre, em cima de, em, perto de, perante

de posição, sobre, em, perto de, acima, contra

para, acima, sobre, em, através de, contra


ἰσχυρός
(G2478)
Ver mais
ischyrós (is-khoo-ros')

2478 ισχυρος ischuros

de 2479; TDNT - 3:397,378; adj

  1. forte, poderoso
    1. de seres vivos
      1. forte, física ou mentalmente
      2. de alguém que tem um espírito forte para resistir os ataques de Satanás, e desta fortaleza procedem muitas excelências
    2. sobre coisas inanimadas
      1. forte, violento, firme, seguro

καί
(G2532)
Ver mais
kaí (kahee)

2532 και kai

aparentemente, uma partícula primária, que tem uma ação aditiva e algumas vezes também uma força acumulativa; conj

  1. e, também, até mesmo, realmente, mas

νικάω
(G3528)
Ver mais
nikáō (nik-ah'-o)

3528 νικαω nikao

de 3529; TDNT - 4:942,634; v

  1. conquistar
    1. levar à vitória, sair vitorioso
      1. de Cristo, vitorioso sobre seus inimigos
      2. de cristãos, que permanecem firmes na sua fé até a morte diante do poder de seus inimigos, tentações e perseguições
      3. quando alguém é processado pela lei, vencer o caso, manter a causa de alguém


(G3588)
Ver mais
ho (ho)

3588 ο ho

que inclue o feminino η he, e o neutro το to

em todos as suas inflexões, o artigo definido; artigo

  1. este, aquela, estes, etc.

    Exceto “o” ou “a”, apenas casos especiais são levados em consideração.


ὅς
(G3739)
Ver mais
hós (hos)

3739 ος hos incluindo feminino η he, e neutro ο ho

provavelmente, palavra primária (ou talvez uma forma do artigo 3588); pron

  1. quem, que, o qual

πανοπλία
(G3833)
Ver mais
panoplía (pan-op-lee'-ah)

3833 πανοπλια panoplia

de um composto de 3956 e 3696; TDNT - 5:295,702; n f

  1. armadura inteira e completa
    1. inclue escudo, espada, lança, capacete, grevas, e peitoral

πείθω
(G3982)
Ver mais
peíthō (pi'-tho)

3982 πειθω peitho

verbo primário; TDNT - 6:1,818; v

  1. persuadir
    1. persuadir, i.e. induzir alguém pelas palavras a crer
    2. fazer amigos de, ganhar o favor de alguém, obter a boa vontade de alguém, ou tentar vencer alguém, esforçar-se por agradar alguém
    3. tranquilizar
    4. persuadir a, i.e., mover ou induzir alguém, por meio de persuasão, para fazer algo
  2. ser persuadido
    1. ser persuadido, deixar-se persuadir; ser induzido a crer: ter fé (em algo)
      1. acreditar
      2. ser persuadido de algo relativo a uma pessoa
    2. escutar, obedecer, submeter-se a, sujeitar-se a
  3. confiar, ter confiança, estar confiante

σκῦλον
(G4661)
Ver mais
skŷlon (skoo'-lon)

4661 σκυλον skulon

de 4660; n n

pele tirada (de um animal), couro

instrumentos de luta e coisas valiosas tiradas de um inimigo, despojos


αὐτός
(G846)
Ver mais
autós (ow-tos')

846 αυτος autos

da partícula au [talvez semelhante a raiz de 109 pela idéia de um vento instável] (para trás); pron

  1. ele próprio, ela mesma, eles mesmos, de si mesmo
  2. ele, ela, isto
  3. o mesmo

Enciclopédia

Aqui você pode gerar uma enciclopédia sobre a perícope Lucas 11:22 para a tradução (ARAi) - 1993 - Almeida Revisada e Atualizada
Gerar Enciclopédia

Pesquisando por Lucas 11:22 nas obras literárias.

Procurar Vídeos Sobre Lucas 11:22

Referências em Livro Espírita


Cairbar Schutel

lc 11:22
Parábolas e Ensinos de Jesus

Categoria: Livro Espírita
Ref: 3735
Capítulo: 89
Página: -
Cairbar Schutel
Detalhes Comprar

Referências em Outras Obras


CARLOS TORRES PASTORINO

lc 11:22
Sabedoria do Evangelho - Volume 5

Categoria: Outras Obras
Capítulo: 5
CARLOS TORRES PASTORINO
Detalhes Comprar

Comentários

Beacon

Comentário Bíblico de Beacon - Interpretação abrangente da Bíblia por 40 teólogos evangélicos conservadores






Champlin

Antigo e Novo Testamento interpretado versículo por versículo por Russell Norman Champlin é cristão de cunho protestante






Genebra

Comentários da Bíblia de Estudos de Genebra pela Sociedade Bíblica do Brasil para versão Almeida Revista e Atualizada (ARA)






Matthew Henry

Comentário Bíblico de Matthew Henry, um pastor presbiteriano e comentarista bíblico inglês.






Wesley

Comentário bíblico John Wesley - Metodista - Clérigo Anglicano






Wiersbe

Comentário bíblico expositivo por Warren Wendel Wiersbe, pastor Calvinista






Russell Shedd

Comentários da Bíblia por Russell Shedd, teólogo evangélico e missionário da Missão Batista Conservadora.






NVI F. F. Bruce

Comentário Bíblico da versão NVI por Frederick Fyvie Bruce, um dos fundadores da moderna compreensão evangélica da Bíblia






Francis Davidson

O Novo Comentário da Bíblia, por Francis Davidson






John MacArthur

Comentario de John Fullerton MacArthur Jr, Novo Calvinista, com base batista conservadora






Barclay

O NOVO TESTAMENTO Comentado por William Barclay, pastor da Igreja da Escócia






O Evangelho em Carne e Osso

Flávio Gouvêa de Oliveira, Pastor da Igreja Presbiteriana do Brasil







Apêndices

Principais acontecimentos da vida terrestre de Jesus

O grande ministério de Jesus na Galileia (Parte 3) e na Judeia








Referências Cruzadas

É sistema de referências cruzadas fornecidas na margem das Bíblias que ajuda o leitor a descobrir o significado de qualquer comparando com outras passagens da Bíblia.

Abaixo, temos as referências cruzadas do texto bíblico de Lucas 11:22

Gênesis 3:15 E porei inimizade entre ti e a mulher e entre a tua semente e a sua semente; esta te ferirá a cabeça, e tu lhe ferirás o calcanhar.
Isaías 27:1 Naquele dia, o Senhor castigará com a sua dura espada, grande e forte, o leviatã, a serpente veloz, e o leviatã, a serpente tortuosa, e matará o dragão que está no mar.
Isaías 49:24 Tirar-se-ia a presa ao valente? Ou os presos justamente escapariam?
Isaías 53:12 Pelo que lhe darei a parte de muitos, e, com os poderosos, repartirá ele o despojo; porquanto derramou a sua alma na morte e foi contado com os transgressores; mas ele levou sobre si o pecado de muitos e pelos transgressores intercedeu.
Isaías 63:1 Quem é este que vem de Edom, de Bozra, com vestes tintas? Este que é glorioso em sua vestidura, que marcha com a sua grande força? Eu, que falo em justiça, poderoso para salvar.
Colossenses 2:15 E, despojando os principados e potestades, os expôs publicamente e deles triunfou em si mesmo.
I João 3:8 Quem pratica o pecado é do diabo, porque o diabo vive pecando desde o princípio. Para isto o Filho de Deus se manifestou: para desfazer as obras do diabo.
I João 4:4 Filhinhos, sois de Deus e já os tendes vencido, porque maior é o que está em vós do que o que está no mundo.
Apocalipse 20:1 E vi descer do céu um anjo que tinha a chave do abismo e uma grande cadeia na sua mão.

Dicionários

Trata-se da junção de diversos dicionários para melhor conseguir definir os termos do versículo.

Armadura

substantivo feminino Madeiramento que sustenta a parte essencial de uma obra de alvenaria ou de carpintaria; armação.
[Eletricidade] Corpo condutor que faz parte de um condensador elétrico.
Fís. Chapa de ferro doce que reúne os dois pólos de um ímã.
[Música] Reunião dos sustenidos ou dos bemóis junto à clave para indicar o tom em que deve ser executada a peça.
Pontas, dentes, garras dos animais.
Conjunto das defesas metálicas (couraça, capacete etc.) que protegiam o corpo do guerreiro do séc. XIV ao séc. XVII.

Fonte: Dicionário Comum

Conjunto de armas defensivas dos antigos guerreiros, especialmente aquelas que constituíam a sua vestidura e proteção direta do corpo.

Fonte: Dicionário Bíblico

Armadura Conjunto de peças feitas de metal ou couro, com que os soldados antigos cobriam o corpo para se protegerem das armas de ataque dos inimigos (Ef 6:11). V. COURAÇA.

Fonte: Dicionário da Bíblia de Almeida

Assaltar

assaltar
v. tr. dir. 1. Investir de salto, atacar de repente. 2. Acometer à traição. 3. Lembrar de repente; ocorrer. 4. Fazer adoecer repentinamente. 5. Assediar.

Fonte: Dicionário Comum

Atacado

atacado adj. Que sofreu ataque; assaltado. S. .M Aquele que sofreu ataque. Por a.: forma de venda em grosso, por grosso: Vendas por atacado.

Fonte: Dicionário Comum

Confiar

verbo transitivo indireto e intransitivo Crer, acreditar na verdade das intenções ou das palavras de alguém: confiava nas palavras da mãe; nestes momentos de tristeza só se pode confiar.
verbo bitransitivo Dizer a alguém algo muito pessoal ou aquilo que se pretende manter em segredo: confiava seus medos à esposa.
Atribuir a alguém uma obrigação, trabalho, missão etc.; incumbir: confiou-lhe a própria vida.
verbo bitransitivo e pronominal Entregar alguma coisa aos cuidados de alguém em quem se confia; colocar sob a guarda de: confiamos ao funcionário à chave da empresa; nós confiamos em Deus.
Etimologia (origem da palavra confiar). Do altim confidare; confidere.

Fonte: Dicionário Comum

Vem do latim con fides, "com fé".

Fonte: Dicionário Etimológico

Despojos

Restos

Fonte: Dicionário Bíblico

Distribuir

verbo transitivo direto e bitransitivo Dar; repartir alguma coisa com várias pessoas: distribuíram os lucros; distribuiu os lucros para os funcionários.
Doar; oferecer algo a: distribuía cesta básica aos necessitados.
Espalhar; mandar para: distribuía beijos aos participantes.
Dispor; colocar coisas ou pessoas de determinada maneira: distribuiu os convidados pelo salão.
Etimologia (origem da palavra distribuir). Do latim distribuere.

Fonte: Dicionário Comum

Distribuir Repartir (1Co 13:3).

Fonte: Dicionário da Bíblia de Almeida

Forte

adjetivo Que possui força; que é resistente e vigoroso.
Musculoso; cujos músculos são bem desenvolvidos: é um homem forte.
Por Extensão Gordo; de corpo rechonchudo: criança forte.
Figurado Resistente; em que há firmeza e resistência: pernas fortes.
Corajoso; que não demonstra medo diante de situações difíceis: minha mãe é muito forte.
Duro; que não estraga com facilidade: telhado forte.
Entusiasmado; em que há intensidade, calor ou vigor: um abraço forte.
Convincente ou valoroso; de valor reconhecido: opinião forte; gênio forte.
Estável; cujas bases são firmes: Estado forte.
Que tem talento ou vocação para: é forte em ciências.
De cheiro ou sabor intenso: essência forte; condimento forte.
Com alto teor alcoólico: bebida forte.
Financeiramente estável: moeda forte.
Pesado; diz-se do que contém temas adultos: filme forte.
substantivo masculino Fortaleza; construção feita para defender uma cidade, região.
substantivo masculino e feminino Pessoa corajosa: este jogo é para os fortes.
advérbio De maneira intensa e vigorosa; vigorosamente: bateu forte o carro.
Etimologia (origem da palavra forte). Do latim fortis.e.

Fonte: Dicionário Comum

Forte – é o que sabe esperar no trabalho pacífico.
Referencia: XAVIER, Francisco Cândido• Agenda cristã• Pelo Espírito André Luiz• 42a ed• Rio de Janeiro: FEB, 2005• - cap• 16

Fonte: Dicionário da FEB

Maís

substantivo masculino Variedade de milho graúdo, bem desenvolvido.
Não confundir com: mais.
Etimologia (origem da palavra maís). Do espanhol maíz.

Fonte: Dicionário Comum

Quando

advérbio Denota ocasião temporal; em qual circunstância: disse que a encontraria, mas não disse quando.
Numa interrogação; em que momento no tempo: quando será seu casamento? Preciso saber quando será seu casamento.
Em qual época: quando partiram?
advérbio Rel. Em que: era na quadra quando as cerejeiras floriam.
conjunção Gramática Inicia orações subordinadas adverbiais denotando: tempo, proporção, condição e concessão.
conjunção [Temporal] Logo que, assim que: irei quando puder.
conjunção Prop. À medida que: quando chegaram ao hotel, tiveram muitos problemas.
conjunção [Condicional] Se, no caso de; acaso: só a trata bem quando precisa de dinheiro.
conjunção Conce. Embora, ainda que: vive reclamando quando deveria estar trabalhando.
locução conjuntiva Quando quer que. Em qualquer tempo: estaremos preparados quando quer que venha.
locução conjuntiva Quando mesmo. Ainda que, mesmo que, ainda quando: iria quando mesmo lho proibissem.
Etimologia (origem da palavra quando). Do latim quando.

Fonte: Dicionário Comum

quando adv. Em que época, em que ocasião, em que tempo. Conj. 1. Posto que. 2. Mas.

Fonte: Dicionário Comum

Repartir

repartir
v. 1. tr. dir. Fazer em partes, dividir por grupos; distribuir. 2. tr. dir. Arit. Dividir. 3. pron. Dividir-se, ramificar-se. 4. tr. dir. Dar em partilha ou por sorteio. 5. pron. Ir por diferentes partes; espalhar-se.

Fonte: Dicionário Comum

Sobrevindo

sobrevindo adj. Que sobreveio. S. .M Indivíduo que sobreveio ou chegou de surpresa.

Fonte: Dicionário Comum

Sobrevir

verbo transitivo indireto e intransitivo Ocorrer imediatemente após; acontecer depois de (outra coisa): depois de muitas horas de trabalho, sobrevinha-lhe a exaustão; após o vestibular, sobreveio um grande alívio.
verbo intransitivo Ocorrer de maneira inesperada: um temporal sobreveio.
Etimologia (origem da palavra sobrevir). Do latim sobrevire/ sobr
(e): + vir.

Fonte: Dicionário Comum

Sobrevir
1) Acontecer (Pv 12:21); (Mc 10:32)

2) Chegar sem aviso (Pv 6:11); (Lc 8:23). 3 Vir sobre (30:15); 1

Fonte: Dicionário da Bíblia de Almeida

Tao

substantivo masculino [Filosofia] Ser supremo que, para o Taoismo, é a razão e fonte encontrada em tudo o que tem existência no mundo; tau.
Capacidade de fazer alguma coisa em completa harmonia com a sua essência própria.
Etimologia (origem da palavra tao). Do mandarim dào.

Fonte: Dicionário Comum

substantivo masculino [Filosofia] Ser supremo que, para o Taoismo, é a razão e fonte encontrada em tudo o que tem existência no mundo; tau.
Capacidade de fazer alguma coisa em completa harmonia com a sua essência própria.
Etimologia (origem da palavra tao). Do mandarim dào.

Fonte: Dicionário Comum

Tira

substantivo feminino Retalho de pano, de couro, de papel etc., mais comprido que largo.
Listra; ourela; correia.
Franja, renda.
Friso, filete.
[Comparativo] Pedaço ou tira de microfilme com uma ou mais imagens e identificação codificada.
substantivo masculino [Brasil] Agente de polícia, beleguim.

Fonte: Dicionário Comum

tira s. f. 1. Retalho de couro, pano, papel etc., mais comprido que largo. 2. Lista, listão. 3. Correia, fita. 4. Filete, friso. 5. Historieta ou fragmento de histórias em quadrinhos, apresentada em uma única faixa horizontal. S. .M Gír. Agente policial.

Fonte: Dicionário Comum

Tão

tão adv. Tanto. T. somente: forma reforçada de somente.

Fonte: Dicionário Comum

Valente

adjetivo Que tem valor e coragem; bravo, corajoso, valoroso, intrépido, intimorato: valente líder político.
Que tem valia; forte, vigoroso, alentado, robusto, rijo, sólido, resistente: tenho dois braços valentes para me defender.
Que produz o efeito esperado; enérgico, eficaz: remédio valente.
substantivo masculino e feminino Indivíduo de valor, de coragem: o valente acode onde há perigo.
Etimologia (origem da palavra valente). Do latim valens.entis.

Fonte: Dicionário Comum

Do Latim valente, que passa bem de saúde.
Saudável; resistente; forte; robusto; intrépido; corajoso.

Fonte: Dicionário Bíblico

Valente
1) Corajoso (1Sm 16:18).


2) Guerreiro (2Sm 1:19).

Fonte: Dicionário da Bíblia de Almeida

Vencer

verbo transitivo Obter vitória sobre; triunfar de; derrotar: vencer o adversário.
Obter resultado favorável em; ganhar: vencer uma partida de futebol.
Conter, dominar, refrear, reprimir: vencer o medo.
Superar, remover: vencer obstáculos.
Andar, percorrer, cobrir: o andarilho venceu mais de 200 km.
verbo intransitivo Alcançar vitória; triunfar: venceu à custa de muito esforço.
verbo pronominal Chegar (uma dívida) ao dia ajustado para seu pagamento: dia 10 venceu-se a nota promissória.

Fonte: Dicionário Comum

vencer
v. 1. tr. dir. Alcançar vitória sobre; triunfar de. 2. tr. ind. e Intr. Alcançar vitória; triunfar. 3. tr. dir. Obter resultado favorável e.M 4. tr. dir. Refrear. 5. pron. Conter-se, refrear-se. 6. tr. dir. Dominar. 7. tr. dir. Desfazer, destruir. 8. tr. dir. Comover. 9. tr. dir. Atingir, percorrer. 10. tr. dir. Executar, levar a cabo, realizar. 11. tr. dir. Auferir, ganhar ou receber de vencimento ou ordenado. 12. Intr. e pron. Chegar ou terminar o prazo para o pagamento de.

Fonte: Dicionário Comum

Vindo

adjetivo Chegado; que apareceu, surgiu, veio ou chegou.
Procedente; que teve sua origem em: clientes vindos da China; carro vindo de Paris.
Etimologia (origem da palavra vindo). Do latim ventus.a.um.

Fonte: Dicionário Comum

vindo adj. 1. Que veio. 2. Procedente, proveniente, oriundo.

Fonte: Dicionário Comum